Dag 1 Atletiek (24 juli)
Na een tweetal zonnige dagen met hoge temperaturen moest vandaag Glenn het spits afbijten in een ijzige kou. Alleen als de zon doorbrak werd het iets aangenamer. Maar tijdens een massage behandeling in de open lucht werd mijn linkerkuit direct alweer stijf van de kou als de masseuse naar de rechterkuit ging. Voor Glenn kan het eigenlijk niet warm genoeg zijn. En zijn gebeden werden gehoord. Net voor zijn race brak de zon langdurig door en ging de wind ietsje liggen. Zo kon hij eenvoudig zijn serie 100 meter winnen in 12.92 seconden. Morgen staan de halve en hele finale op het programma. En dan barst het feest helemaal los met Arie, en Riet. Feest was het al in Edmonton centrum. Vlakbij het stadhuis was er van alles georganiseerd en daar liepen Arie en ik Klondike Kate en Klondike Kit tegen het lijf.
Meer eerst een feestje (22 juli, opening)
Met een geweldige openingsceremonie zijn de Games dan officieel geopend. Uiteraard komen er diverse belangrijke gasten ons toespreken, maar ook het oog kreeg wat voorgeschoteld. Alle atleten waren per sport in een T-Shirt gestoken met een van de kleuren van het logo; geel (wij), bauw, groen, rood, blauw en oranje. Zo leek het ineens of er een heleboel Hollanders waren . . . Het Common Wealth stadium is gebouwd in 1978, maar zal al wel diverse keren zijn uitgebreid. Nu passen er 60.000 mensen in. Dus ook al waren we met heel veel (schatting 35.000) het stadion was niet helemaal gevuld. En dat geeft dan op sommige plekken zo'n kale bedoening. Neemt niet weg dat het gezellig was. Steek atleten van diverse pluimage en afkomst in een gekleurd T-Shirt en ze hebben ineens iets met elkaar, en iets 'tegen' de andere kleuren. De menselijke natuur zullen we maar zeggen. Tot twee keer toe werden we verrast door een fly-over van een Canadees stuntteam. Prachtig en altijd indrukwekkend als zo'n formatie overkomt. Uiteraard werd er ook af en toe wat vuurwerk de lucht in geschoten (niet als de vliegtuigen overkwamen!). En aan het einde werden alle atleten op het veld uitgenodigd. Maar, probeer mar eens 20.000 man door drie kleine poortjes te krijgen. Het heeft zeker 30 minuten geduurd voordat 'iedereen' beneden was en kon genieten van de Moon Tops. Dat is een band die de Beatles nagenoeg perfect imiteert. Een leuke opsteker voor de ouderen onder ons, want als je hier Shakira neer zou zetten zou menig 60-tiger verbaasd opkijken. Hoewel voor een feestje zijn ze altijd te porren, die Masters.