Dag 7 Gold rush on Orange day (30 juli)
Deze dag mag de boeken in als een Oranje dag. Omdat er zoveel is gebeurd en ik zelf ook actief was zal dit verslagje iets meer de telegraaf stijl hebben dan voorheen. Na een goede nachtrust (de vorige avond met barstende koppijn naar bed gegaan), werd ik toch weer vroeg wakker en kon dus zelfs op tijd op Foote Field zijn voor de Finale 1500 meter van Arie. Hij had het zwaar en moest een Amerikaan laten gaan. In de eindfase kon hij zijn voorsprong op de achtervolgers gelukkig behouden en wel mooi als 2de finishen in een goede tijd (5:07.07). Dat was plak een, maar wel van de 'verkeerde' kleur.
Niet veel later gingen Teo Maat (M55) en Glenn Gentle (M50) van start met hun vijfkamp op het onderdeel verspringen. Zowel Teo als Glenn wisten voorin het veld te eindigen c.q. te winnen. De toon was gezet. Speerwerpen is van beiden een favoriet onderdeel, maar het wilde niet direct lukken. Ondanks de tegenwind brulde Teo de speer toch naar 42.19m. Glenn gooide 2 keer op zijn gemakje. Gelukkig gooide hij in zijn 3de en laatste poging naar een goede 47.36m. Zo gingen beide meerkampers aan de leiding. Voor de 200m moesten ze lang wachten en omdat de regen van de ochtend inmiddels was verdreven door een stralende zon, werd het in de tent wel erg warm.
De vierde Nederlander die vandaag acte de presence gaf was Riet Jonkers. Zij startte op de 400m als favoRIETe en liet dat direct blijken. Uit de eerste bocht had ze ze allemaal al te pakken en liep ze solidair naar een prachtige 1ste plaats, ruim voor het veld (9 seconden!). Haar eindtijd was 1:11.75. Op de 200 meter liep Teo een uitstekende tijd (28.87s), maar dat mag ook wel want in zijn serie was er 3.2m wind mee. Glenn was ook tevreden met zijn 200m tijd (25.27s), hij had gedacht dat er wel een paar overheen zouden komen.
Toen was het inmiddels tijd voor mij om even uit de zon te gaan, voordat ik zou gaan inlopen. Vanaf het inloop veld zag ik nog net twee oranje dames over de eerste horde snellen, al voor op de rest van het veld. Later zo0u blijken dat het weer een Double Dutch finish was. En weer greep Riet naast de overwinning. Rietje Dijkman liep nu een sterke 14.57s op de 80mh, en Riet Jonkers 14.85s. 'Helaas' met 2.1 meter wind mee. Maar goed, wel mooi plak 3 en 4 (en de 2de voor Riet) en nu van de goude kleur.
Het Discuswerpen van zowel Teo als Glenn ging niet naar wens. Voor Teo (37.68m) geen ramp, want hij stond ruim aan de leiding. Maar Glenn (34.72m) zag de bui hangen want een Amerikaan stond slecht 96 punten achter hem voor de 1500m. In de tussentijd was ik verder gegaan met mijn voorbereiding. Op het inloopveld liepen echter bar weinig atleten. En dus werden dan ook de 40-44 en 45-49 hordelopers in een serie geperst. Uiteraard, zou ik zeggen, deden mijn achillespezen hun uiterste best roet in het eten te gooien. Het verspringen had toch zijn uitwerking. Zelfs de excentrische oefeningen konden het niet verminderen. Bij de start (en later bij de finish) bleek dat menig atleet met hetzelfde euvel kampte. De zakken ijs voor koeling van de achilles konden niet aangesleept worden. Mijn eerste start was uitstekend, maar . . . er klonk een tweede schot. Ik toch niet? Nee, helaas/gelukkig, het is maar hoe je het bekijkt. Ik was scherp weg, maar de rus in baan 2 nog scherper. Bij de tweede start duurde het schot zo lang dat ik maar besloot te starten. Ook ik kreeg dus een valse start (bij masters gelden nog de oude regels). Bij de derde start ging alles goed en al snel lag ik op kop. Waar ik 'bevreesd' voor was waren de laatste horden, want erg veel had ik niet getraind op inhoud. Gelukkig hadden we wind mee, dat zou helpen, maar de 7de horde toucheer ik flink met mijn bijtrek voet. Dat brengt me uit balans, snelheid kwijt, en de laatste horden moeten dan nog komen. Het wordt dus springen op horde 8, zweven over 9 en . . . hoe ik de 10 de heb genomen weet ik niet meer. Ik finish als 2de in de serie, maar gelukkig is de Rus uit baan 2 een oude man en dus win ik goud op de 110mh. De tijd is niet om over naar huis te schrijven 16.27s zeker gezien de meewind (2.6m). Plak 5 is binnen.
Dan moeten de meerkampers hun zwaarste onderdeel lopen; de 1500 meter. Voor sommige een verzoeking, voor anderen de mogelijkheid nog een flink wat punten te pakken. Zowel Teo en Glenn behoren tot de eerste categorie. Teo loopt enigszins zwaar, maar zeker van Goud naar 5:53.07 en wint de meerkamp met 3343 punten (en 300 punten voorsprong). Glenn moet tot het gaatje gaan en er doorheen om zijn 96 punten te behouden. Hij loopt eerst nog met de Amerikaan mee, maar moet hem snel laten gaan. De afstand wordt steeds groter maar op de streep zijn het uiteindelijk 10 seconden. Pffffft hij houdt 30 punten over van zijn voorsprong en Glenn wint ook goud met 3772 punten. Dat zijn dus Plak 6 en 7.