Van 22 Juli tot en met 1 Augustus worden in Edmonton de 6de World Master Games georganiseerd. Er hebben zich meer dan 21,000 deelnemers ingeschreven uit zo'n 82 landen voor 27 verschillende sporten. Ter vergelijking, aan de Olympische Spelen in Athene deden 11,000 sporters mee. Voor al die sporten en deelnemers zijn 60 verschillende locaties beschikbaar. Gelukkig kent Edmonton het klappen van de zweep. Ze hebben daar al meerdere keren grote sportevenementen georganiseerd, waaronder ook de Common Wealth Games. De website ziet er dan ook spetterend uit en is al enkele maanden zeer up to date, bereikbaar en informatief http://www.2005worldmasters.com/.

 World Master Games 2005

Atletiek is ook in Edmonton een van de sporten met een groot aantal deelnemers (3000+). Maar die zijn uiteraard verdeeld over de verschillende leeftijdscategorieën en onderdelen. De atletiek accommodatie van de Universiteit van Alberta is het strijdtoneel en helaas dus niet in het Common Wealth Stadium. Dat was waarschijnlijk te duur, want alleen de openingsceremonie wordt daar gehouden.

Uitslagen (bijne live) van de World Master Games Athletics staan hier

Dag 8 Een, twee, drie! (31 juli)

Op de laatste dag van de World Master Games, werd het atletiek programma afgesloten met de 1/2 marathon, finales 800 meter en de estafettes. Op elk van die onderdelen werd door een of meerdere Nederlanders meegedaan. En gestreden om de prijzen. Vroeg in de ochtend werden 1100 atleten weggeschoten voor een 1/2 marathon. Onder die deelnemers ook Marleen Vos, Gerard Grabijn en Paul Roberts. Marleen had ook al 8 dagen in het zwemwater (2 x goud, 2 x zilver en 2 x brons) gelegen, maar knoopte er toch nog even een 21 kilometer aan vast. Op een sterk golvend terrein werd het een zware strijd. Haar PR kon ze niet verbeteren maar met een tijd van 1u32m werd ze wel winnares in haar leeftijdscategorie. Prachtig gedaan. Uiteraard vroegen we achteraf waarom ze geen triatlon heeft gedaan, zwemmen en lopen heeft ze al goed onder de knie. Vlak daarna liep Riet weer op haar eigen tempo ver vooruit op het veld naar een overwinning op de 800m (2:56.16). De speaker kende haar al van de diverse gevechten met Rietje, maar beaamde dat ze dus blijkbaar ook alleen haar 'mannetje' stond. Arie had het in zijn wedstrijd veel moeilijker. De groep bleef lang bij elkaar totdat de favoriet Kasparaitis het hazenpad koos. Arie probeerde in de laatste ronde nog bij te komen maar moest genoegen nemen met een 2de plaats in 2:28.64. Uitstekende prestaties hoor van Arie. Loop maar eens 400m, 800m, 1500m en 2000 steeple (met soms nog series ook) in een week.
ALs laatste volgen de dus de estafettes. Sommige teams waren al op de eerste dag van de atletiek gevormd, maar zoals bij elk kampioenschap raken sommige atleten verzadigd, uitgeput of geblesseerd. Dus het was alsnog een gekakel van je welste om de teams rond te krijgen. Ik had me gisteren net voor de horden nog bij een stel Canadezen gemeld. Ze zochten nog een 4de loper en met mijn lage leeftijd erbij bleven ze in een gunstige categorie (bij deze kampioenschappen mogen alle leeftijden met elkaar een team vormen, de indeling geschied op basis van de som van de leeftijden). We waren samen 218 jaar oud en liepen dus in de 200-240 categorie. De Canadezen (Andrew Bremness (57), John Murray (65) en Mark Constable (50),  hadden geen ervaring met estafette, dus spraken we een uur van te voren af en hebben ons professioneel voorbereid door in een rij al joggend de wissels te oefenen. Als commando hadden we voor PAK gekozen, bevreesd dat alle andere teams wel het Engelse commando zouden gebruiken. Onder een wederom stralende zon werd onze eerste loper weggeschoten. In de bocht en baan 2 liep hij in op enkele teams. Als tweede loper hadden we de oudste van het stel, met de kortste benen en tot 'overmaat van ramp' was het ook nog eens 10km loper. We wisselden dus als laatste, maar de derde loper maakte veel goed. Ondanks onze oefening was ik toch te snel weg (niet te vroeg, maar mijn startsnelheid stond in geen verhouding met de aankomstsnelheid van de Canadees). Toch maakten we een veilige wissel en kon ik het laatste rechte stuk afraffelen. We finishte tenslotte als 3de (56.20s), en daar had ik vooraf voor getekend. Als enige Nederlander (uitgezonderd Marleen) heb ik van elke medaille er eentje. De rest grossierde of in Goud of in Zilver.

Vroeg in de avond werd het evenement afgesloten in het Telus Baseball stadion. Met wat leuke optredens, soms saaie toespraken en een prachtig maar onder de felle zon moeilijk zichtbaar vuurwerk kwam er een einde aan een prachtige, leuke en spannende World Master Games in een super vriendelijk Edmonton. Na het afscheid van de schoolvriendin van Rietje en haar dochter en vriendin volgde een korte nacht.
Op dit moment zit ik te wachten voor mijn vlucht van Edmonton naar Los Angeles (via Calgary). Morgenochtend gaat de terugreis verder om 06:00 van LA naar Amsterdam (via Washington). Uiteindelijk kom Woensdag ochtend om 07:00 aan. Aan een reis van bijna 3 maanden komt dan een einde, met de hereniging met mijn lieve Heleen, Marissa en Tobias. Die hebben ook een prachtige prestatie geleverd om zolang zonder mij te leven, toch?