Nee ik had het al enkele weken niet meer verwacht dat ik aan het WK zou kunnen deelnemen. De periode vanaf kerst was een aaneenschakeling van blessures. Sommige nog enigszins te verklaren, maar het merendeel zo maar uit het niets. Ik heb meerdere keren gespeeld met de gedachte om helemaal te stoppen met atletiek. Als je niet eens meer kunt inlopen, gaat het knagen. Enorm knagen. Dus ik kan niet zeggen dat er sprake was van een taart. Maar laat ik beginnen met het fijne nieuws, wat mij toch ook weer motiveert om toch door te gaan; de kers dus.

Read more: Zilver op WK als kers op de taart?

Met de nadruk op kan, want het ligt er aan of ik inga op de prestaties in wedstrijden of uitwijd over de opeenvolgende blessures.

Read more: 2018 review kan heel kort zijn

Zoals wel vaker (bij gemotoveerde eigenwijze master atleten) wordt je van links naar rechts geslingerd als het gaat om blessures. Of in dit geval van rechter kuit naar linker achilles. Het was te verwachten dat met het toch lopen van de bijna 5 km ik iets aan de andere kant zo overbelasten. En zo geschiedde.

Read more: WK voorbereiding wordt korter en korter

Het seizoen begon in Hengelo met een zeer matige 5.19m maar in de daaropvolgende wedstrijden ging het crescendo; 5.30m in de master competitie en 5.66m in de senioren competitie (waar overigens Tobias mijn all-time PR verpulverde met 6.90m). Het leek wat te beloven voor het NK Masters in Gouda. Het tijdschem was niet heel gunstig met ver om 15.20 en de 100mh om 16.20u. Zou ik mijn beste sprong neer kunnen zetten in de eerste poging?

Read more: Opgaande lijn zet niet door