In gedachten kan ik enorm hard sprinten, ver springen en snelle horden lopen. In de praktijk komt het er (nog) niet allemaal uit. Zit de sleet erin of kan ik me op een oefenwedstrijd inderdaad niet focussen?
Oke, ik word natuurlijk ook een dagje ouder. Sterker over een paar dagen een heel jaar. Maar dat bied nu juist perspectieven; volgende week ben ik 45+ en treed toe in een nieuwe categorie. Dan ben ik weer de jongste en kan ik mijn doelen bijstellen. Een flink aantal heb ik al op de Doelen pagina gedefinieerd. Maar tot nog toe blijkt dat ze een beetje teveel op mijn gedachten zijn gebaseerd. De realiteit strookt nog niet helemaal met de doelen. Zo dacht ik wel weer eens in staat te zijn om 6.30m ver te springen. In Utrecht had ik wel precies die cijfers maar in een verkeerde volgorde. Nee, gelukkig geen 3.60m maar de eerste poging van 6.03m voelde veel beter dan de afstand aangaf. Daarnaast trof ik ook nog eens de balk, en dat was al een flink aantal wedstrijden niet gelukt. Met die 6.03 meter kom ik niet in de buurt van mijn doel. Wellicht is fata morgana een betere benaming.
Voor die vertesprong had ik ook al een 60mh gelopen. Alles leek in kannen en kruiken; ik was nu op tijd, kon lekker binnen inlopen en de proefstartjes zo'n 20 minuten voor de start gingen als een tierelier. Bleek 2 minuten voor de start dat alle horden wel op de juiste hoogte stonden, maar niet op de juiste afstand. En tussen dames en heren afstand zit 0.614 meter en dat scheelt een slok op een borrel. Het komt erop neer dat het gevoel (SH&*%T) en de tijd hetzelfde waren als de 60mh in dezelfde hal in hetzelfde Utrecht in December. Goed, een paar honderdsten sneller (8.86s tegen 8.92s) maar toen had ik als excuus dat ik alles in de 50mh had gelegd. Nu rest me niets dan herstellen en proberen over 5 weken op het NK er beter voor te staan.