Slechts een week na de verassende indoor prestatie voelde ik zoveel energie dat ik met de kids meedeed aan de Dinkelcross te Losser. Uiteraard ging ik voor de kortse afstand die er werd georganiseerd, maar dat was dan nog wel 30 keer verder dan in Utrecht.
De 1.5 kilometer ging over een prachtig maar wel bevroren parcours bij Losser. Tijdens de warming up bleek al wel dat dat bijvoorbeeld op de zandvlakte voor ongewone complicaties zou zorgen. In tegenstelling tot wat je op een zandverstuiving verwacht zakte je niet weg, maar hobbelde je letterlijk en figuurlijk van de eene kuil naar de andere bevoren voetstap. Niet echt lekker voor iemand met 'slechte' achillespezen, maar wie A zegt en inschrijft, moet ook meelopen.
De meute aan de start was een mengeling van jong en oud want de Meisjes D liepen ook 1.5 km, maar er liepen ook JB mee, vrouwen en masters tot een afstand van 6 kilometer. Na de start bleef ik te lang achter wat MD en pas op het bredere deel van het parcours waar inhalen mogelijk was, passeerde ik ze. Het gat met de snelle Jongens was toen al geslagen en ondanks verwoedde pogingen het dicht te lopen op de heuvel, de zandverstuiving en achter op het parcours, kwam ik niet echt dichterbij. Pas toen de finish in zicht was kon ik langzaam op de achterste inlopen. In een flits zag ik nog mijn kinderen en Heleen langs de kant aanmoedigen. De finish kon niet ver meer zijn en nogmaals zette ik aan. Ik vroeg me juist af waarom de jongens nog niet aan het sprinten waren, toen ik links de finish passeerde, en zij vrolijk verder liepen; het was hun eerste rondje van de 4. Desillusie rijker en ook een leuke cross. Het was al heel wat jaartjes geleden en de tijd viel nog niet eens tegen; 5min41 op dit parcours over 1.5 km. Hmmm, misschien in Januari nop een keer proberen. Het past in ieder geval in de voorbereiding op de 1000 meter voor de EK Indoor 2009.