Dat had wel gevolgen voor onze terugreis, want die zou pas aanvangen nadat we als laatste leeftijdsgroep bij de M35 hadden gelopen. Het werd uiteindelijk zaterdag 17:00 toen we de 4 rondjes mochten afleggen. Ron beet het spits af en kon de andere knapen maar met moeite volgen. Ik kreeg het stokje als tweede en wrong me door de binnenbocht om te zien dat de andere teams ver vooruit liepen. Slechts langzaam dichtte ik het gat met de Britse ploeg. Goh, wat liep dat rottig in de tweede bocht. Ik wil de foto's van de voetplaatsing niet zien, dat zal wel schots en scheef zijn. Hans nam het stokje over en bleef achter de Britten. Pas Richard kon die ploeg verschalken en zo werden we 5de in een Nationaal Record. Dat laatste was nog het makkelijkste want er stond nog geen record M35. De 1:43.40 moet voor een volgend kwartet te verbeteren zijn.
Om 17:30 zat ik met Hans en Onno in de auto en karden we terug naar Nederland. Regen, sneeuw, wind en zon, het weer was blijkbaar net als in Nederland. Na Hans bij Disneyland te hebben gedropt, ging de reis verder en voorspoedig. Tegen 03:00 uur bereikten we Vught, kon ik nog een kleine kilometer uitwandelen en zat het avontuur er weer op.
Volgend jaar is het EK in Ancona en ben ik net 45 jaar oud. Ik kan nu al niet wachten . . . .