Er is een voordeel aan het deelnemen als Master aan een Internationaal Kampioenschap; er zijn geen kwalificaties dus je kunt gewoon inschrijven. Dat voordeel is ook direct een nadeel, want door afwezigheid van screening neemt jean en allemaen deel aan zo'n wedstrijd. De groep deelnemers aan de vijfkamp M40 in Frankrijk is dus 40 man groot (zet dat even af tegen de 8 deelnemers aan de zevenkamp bij de WK in Valencia). Goed, ergens medio November moet je beslissen of je deel wilt en kunt nemen aan zo'n Indoor kampioenschap in maart van het jaar daarop. Je bent dan eigenlijk net uit het zomerseizoen gekomen, hebt misschien een rustperiode gehad en dan moet die beslissing genomen worden. Niet in alle landen is die inschrijfdatum zo vroeg hoor, Siegbert kan via de Duitse bond vaak nog later inschrijven (eventueel met boete).
Het kunnen deelnemen is voor jongere atleten vaak best te doen, in 3 maanden tijd loop je weinig risico. Voor master atleten zit een blessure echter in een klein hoekje en zo overkwam het mij weer dit jaar. Heb ik me net ingeschreven voor de WK, krijg ik last van mijn knie.
Het willen deelnemen kent op zijn minst twee kanten: een sportieve kant en een financiele kant. Welke het zwaarst weegt is onder andere afhankelijk van je familie. De inschrijving is weliswaar open, maar ook kostbaar; aan inschrijfgeld voor deelname aan dit WK ben ik alleen al meer dan 100 euro kwijt. Daar komen vervoerskosten en overnachtingskosten nog bij. Alles tezamen goed voor zo'n 500 Euro, omdat het WK in Europa wordt georganiseerd - stel je voor dat het in Australie is. . . . Er vind dus toch een soort selectie plaats, want iemand die dit niet kan bekostigen staat niet aan de start. Het WK is daarom ook tot nog toe een onderonsje van vooral westerse/ontwikkelde landen. Afrika, ZO Azie en Zuid Amerika zijn ondervertegenwoordigd. Het vooormalige Oostblok echter niet; hele busladingen Russen en Tsjechen doen altijd mee.
De keuze is dus gemaakt, je schrijft je in en gaat eens goed bekijken hoe je er komt, waar je overnacht en hoe je weer thuis komt. Dat zijn vaak ook hele avonturen. Zo zaten we vorig jaar met een groep Nederlanders in de winter op de Camping in Helsinki, en reed ik in 2005 met Martin Regtop terug vanuit Stuttgrat en kreeg prompt een bekeuring voor te hard rijden! De Atletiekunie coordineert wel het een en ander en stuurt gelukkig een begeleider en fysio mee, maar verder regelt ieder het voor zich. Dit jaar gaat de heenreis op zondag 16 maart van Enschede, via Marcel Dost (Winterswijk) en Marcel Roosen (Eindhoven) naar Clermont-Ferrand. Een nachtje slaap ik bij hen in een appartement, maar de nachten daarna heb ik een oergezellig en comfortable F1 hotel gereserveerd. Dat was nog de enige mogelijkheid, op korte afstand van de accommodatie. Op dinsdag start mijn vijfkamp om 11:20, een zeer schappelijke tijd, maar dat kan betekenen dat we 's avonds pas om 12 uur klaar zijn. Donderdag, en naar ik hoop ook vrijdag, loop ik de 60 meter horden zo net na het middaguur en zaterdag keer ik huiswaarts met Onno Waalewijn. Het zal wel zondagochtend worden voor we arriveren, maar dat mag dan de pret niet meer drukken.
Een paar weekjes na dit kampioenschap staat alweer de inschrifjdatum voor het EK te Ljubljana op de kalender. Een iets gemakkelijker beslissing; het is midden in de zomervakantie dus gaan wij met het gezin dit jaar naar . . . Slovenie