De competitie finale in Utrecht bleek uiteindelijk best wel een goede finale voor 2013. De aanloop was niet je van het als gevolg van een flink rug blessure in het weekend ervoor.
Het leek een flinke streep door de rekening. Ik was de laatste weken namelijk behoorlijk in vorm. Gelukkig wilde ik toch de week voor de Competitie niet veel meer trainen maar het duurde tot en met woensdag voordat ik er ook maar enigszins in geloofde dat ik mee kon doen. Uit voorzorg werd de opstelling zo aangepast dat ik zou kunnen uitvallen ;-(. Geen fijn vooruitzicht en titel prolongatie leek ver weg. Tijdens de rit naar Utrecht trekken de donkere wolken weg; letterlijk en figuurlijk. Er is zelfs een licht zonnetje waarneembaar en we lopen de 100m in lekkere omstandigheden. Mijn start is als vanouds en ik voel ook dat ik na 60 meter kan doortrekken. Dat merkt de Av34 loper naast mij ook; hij baalt want hij haalt me niet in zoals hij wel had verwacht. Met een zeer lichte tegenwind loop ik 12.23s. Dat is een hele beste tijd, 2 tienden sneller dan met 3 meter wind mee. Het klopt dus dat ik in vorm ben, maar hoe vergaat het met verspringen? Daar zou de rug wel eens een factor kunnen zijn. Dat blijkt ook wel. Ook de 100 meter heeft er in gehakt. Ik kan niet ' in balans' aanlopen, merk dat mijn afzet niet optimaal is en tot overmaat van ramp kom ik voor de balk uit. Tot twee keer toe. Dan herinner ik me de fout; tot 2 keer toe heb ik de balk gezien bij het afzetten en dat is een teken van een te korte laatste pas. In de 3de poging staar ik op de bomen achter de aanloop, raak de balk en spring 20 cm verder. Met 5m76 zit ik maar 4 cm achter de prognose en aangezien ik ook nog op de zweedse sta, doe ik mijn spikes in de tas.