Voor de gene die niet in nederland zijn; het is 24 juli en 14 graden. Geen reden dus om iets buiten te doen. Dat was een goede maand geleden wel anders! Of niet?
In het weekend van 17/18 juni was er het NK Masters in Den Haag. Toen was de Competitie met de kuitblessure (links) al weer 5 weken geleden en dus was er goede kans dat ik deel zou kunnen nemen. Uiteraard enorm goed getraind toog ik op zaterdag via Den Bosch naar Den Haag. Een aardige rit, maar de rest van de familie zou wél deelnemen aan de Bakxen familiedag in Boxtel. De weersvoorspellingen waren niet best, maar ik had niets te verliezen. Uit voorzorg had ik me 3 weken eerder een keer alleen voor de 100 meter sprint en het verspringen ingeschreven. Tenslotte ging die 100 meter helemaal niet slecht gezien de 12.07 in de competitie. En de hekjes, had ik toen al bedacht, zouden niet te nemen obstakels vormen 'zonder kuit'. Enfin, in Den Haag bleek de stormachtige wind die er was vol tegen te staan. Gelukkig, voor mij, waren er geen series en stonden we met 7 man direct in de finale. Met Maarten Smitskamp als favoriet. Mijn start, na een tweetal valse, was niet optimaal maar op de eerste tientallen meters bleef ik aardig bij, tot het moment dat Maarten kon doortrekken en ik het gat zag groeien. In mijn ooghoeken zag ik ook dat Co Neijzen van PH angstig dichtbij kwam. Ik kon uiteindelijk voorkomen dat ik 3de werd, en had op de streep 0.07s over. Blijkbaar heb ik dat dus toch in de laatste meters iets extras kunnen geven, want ook langs de kant dacht men er anders over. Direct na afloop bleek overigens ook dat we een speciale race hadden gelopen met een record tegenwind: 4.9 m/s. Daarmee hebben we wél de AU site gehaald.
Op de zondag was de wind wat gaan liggen maar kwam wel het slechte natte weer zoals voorspelt. In de druilerige regen bij een temperatuur van 16/17 graden werkten we het verspringen af. Alje Kuiper (M50) kwam voor het Nederlands Record en moest toch nog rekening houden met de rugwind. Zonder tegenstand en met meewind won hij zijn categorie en sprong verder dan de M45 en M40 en slechts 10 cm minder ver dan M35!. Ook ik moest natuurlijk voor hem buigen maar kon in mijn categorie wel de winst en de titel pakken. Na 5.86m en 5.84m (afstanden die ik met enige regelmaat spring) volgde een ontluisterende 5.56m. Tijd om te stoppen want de nummer 2 stond toch op precies één meter. Dat leidde in eerste instantie bij de prijsuitreiking door Ysbrand Visser tot verwarring. Maar hij zag al snel de 'fout'en herstelde professioneel. Overigens vond ik dat hij de prijstuitreikingen helemaal professioneel heeft gedaan door prestaties op waarde te schatten, EK en WK prestaties te vermelden etc.
Goed, ik heb dus aan het NK mee kunnen doen. Daar was ook wel alles mee gezegd. De reactie van mijn rechter achilles kwam na een paar dagen. Dat was niet leuk want een paar weken erna was er een meerkamp in Stadskanaal. Daan en Dennis zouden meedoen, en bij mij kriebelde het. Zeker toen Tobias als JC de week daarvoor een prima meerkamp draaide met 8 PR's. Hij verpulverde zijn PR hoog dat dit jaar begon op 1.55m naar 1.65m Saillant detail; hij springt dus nu hoger dan ik. Er stond dus nogal wat op het spel in Stadskanaal. In de laatste dagen voor Stadskanaal ebde de pijn in de achilles weg en ik kreeg stilletjes hoop op een leuk weekend lang sporten. Ik keek zelfs uit naar onderdelen als discus en polshoog, omdat die op een maandagavond best lekker gingen. Ik had echter te vroeg gejuichd. Het feit dat de achilles niet meer protesteerde kwam omdat ik hem die week minder had geteisterd. Met inlopen voelde ik het al en bij het starten kon ik de eerste pas niet optimaal opvangen. De hele 100 ging niet in balans en de zeer beperkte looptraining kwam op de laatste 20 meter ongenadig om de hoek. Met meewind slechts 12.21s en geen lekker vooruitzicht voor de rest van de 10-kamp. Verspringen was een groot drama. Er zat geen enkele stuwing achter en voor de 2de keer dit jaar een wedstrijd met slechts iets van 5 en een halve meter. Het was wel duidelijk, het zou geen tienkamp worden. Na een kogel < 9 meter gooide ik de handdoek in ring en heb de rest van het weekend gecoached. Daan ronde zijn eerste master 10-kamp netjes af en Dennis zijn laatste Junioren 10-kamp. De laatste was in training voor zijn 1ste 20-kamp.