Hoe lang kan een oude boog gespannen blijven? Blijkbaar niet van Maart t/m Juni. Dit NK kwam één week te laat. Plannen voor deelname aan de 110mh, 400mh én verspringen bij het NK Masters was teveel gevraagd. De achillespezen, algehele fysieke en geestelijke vermoeidheid speelde parten en gooide roet in het eten.
De reis naar Veldhoven was een heel aparte. heleen was op reis met de meiden van TION, dus reed ik met de kinderen en de hond op vrijdagavond vanuit Enschede naar Vlijmen (mijn ouders). Normaal een ritje van 1.5 uur, maar op deze vrijdag van de Stones in Nijmegen reden van file naar file. Na 2.5 uur kwamen we 's avond aan en na een avondmaal kropen we in het veel te warme bed. Ook in Vlijmen was het toen nog 30 graden. De volgende ochtend was alles grijs en grauw en bleek de temperatuur zo';n 15 graden gezakt. In Veldhoven ha dhte die nacht gespookt en was alles zompig nat en waren er diverse stoppen gesprongen. Kortom een dooie boel want de speaker kon zijn werk dus ook niet doen. Het inlopen verloopt moeizaam, de pezen zijn eerst pijnlijk. Na verloop van tijd, ik ken het gevoel van de afgelopen 2 jaar, neemt de pijn af en kan de dribbel in een wat soepeler tred overgaan. Dat is nog geen garantie voor een explosieve versnelling laat staan een soepele hordenpassage. De steigerungen kunnen niet op de bal van de voet gelopen worden, maar ik wikkel mijn voeten als een mila af.
Vertwijfelt zijg ik naar aan de rand van de natte baan neer. "Wat doe ik hier? Een goede tijd kan ik op mijn buik schrijven en winnen van Marcel Roosen is ook onmogelijk." Blijkt later ook nog eens dat alle andere 35+ Masters een kop groter zijn ook. Ik ben de uk en verreweg de oudste van het stel. Mijn "dat de kleinste mag winnen" nemen ze voor lief een en slechts bij de start kan ik Marcel voorblijven. Daarna dendert hij weg en zie ik in mijn ooghoek ook Martien van Weert vooruit snellen. Alleen Michiel blijft achter, maar ook hij nadert met rasse schreden tegen het einde van de race.
