EK Masters te Poznan
De rit door Dld verloopt zeer voorspoedig en dat is naar later blijkt maar goed ook. De laatste 120 km door Polen leid ons door kleine dorpjes over een te drukke 2-baans (hoofdverbindings)weg tussen Berlijn en Warschau. Het gemiddelde keldert dus snel en uiteindelijk komen we nog net op tijd aan. Na een korte installatie in ons huisje rijden we nog even naar Poznan. We gokken er maar niet op om de volgende ochtend even te melden. Bij de Universiteit, dat was toch het meldpunt ? , zien we niemand en de baan ligt er verlaten bij. Blijkt dat we een paar kilometer terug moeten naar het Olympia centrum. Daar is meer bedrijvigheid en ik kan me zowel melden als registreren voor het verspringen de volgende ochtend. Dat scheelt. Uiteindelijk keren we pas om 11 uur 's avond terug en hebben we er toch een kleine 1000 km op zitten dus direct naar bed. Ook in polen is het meer dan 30 graden en Heleen, de kids en Doenja, verblijven de volgende ochtend zo lang mogelijk in de zeer beperkte schaduw langs de baan. Ik vervoeg me dus voor het inlopen in het bos en langs een druk bezocht meer. Het verloopt voorspoedig. Vlak voor de wedstrijd meld ik me nog even bij Rien Stout en Michel van Osch, de niet onbelangrijke ploegleider en fysio.
We springen in 2 groepen in 2 bakken direct voor een plaats bij de laatste 8. In het veld zit ook een Belg: Laurent Broothaerts. Hij heeft ooit competitie gesprongen met Emiel Mellaard en Frans Maas. Zijn Pr staat op een slordige 7.95m. En als een echte verspringer moet hij in de wedstrijd komen. Dit in tegenstelling tot ikzelf. Mijn eerste poging is direct 6.48m, een evenaring van mijn PR en dat nog voor de balk. Na de eerste ronde sta ik nog eerste, maar Laurent springt in de volgende beurt toch verder. Slechts 3 centimeter scheid mij op dat moment van de Gouden plak (maar ook van brons!). In een van mijn laatste sprongen voelt het enorm goed aan en ik land ver over de 6.50 meter. Maar helaas zit mijn afdruk goed in de plasticine. Zo kan ik Laurent geen extra druk meer geven en eindig op een toch zeer verdienstelijke en onverwachtte 2de plaats. Een leuke bijkomstigheid is dat ik weer 12 centimeter verder spring dan mijn voorlaatste wedstrijd! Na 6.11, 6.24 en 6.36 sta ik dit seizoen dus al op 6.48m Zit er nog meer in?
Voor de horden (ik heb nu weinig tijd meer in het Internetcafe) bereid ik me goed voor. De series gaan dan ook zeer goed. De favoriet schrikt zelfs even als ik duidelijk voor hem over de eerste horden scheer. De tijd is 15.61s met een 0.6 meter wind tegen. De start was uitstekend, maar de rest nog niet. Ik sta als 2de snelste voor de finale geplaatst die de volgende dag gelopen wordt. Die finale moeten we maar gauw vergeten. De start was rete slecht, ik had echt het idee dat de rest al weg was toen ik nog moest vertrekken! En de start is normaal gesprokken mijn beste onderdeel. Kortom het wordt een inhaalrace en met 2.1 meter wind tegen is dat voor mij een extra klus. In 16.04s eindig ik op de ondankbare 4de plaats. Bah, zo eindigt een mooi kampioenschap toch in mineur.