3 Wedstrijden in 3 Weekenden
En nog steeds heel. Het zelfvertrouwen groeit met de week. Na het succesvolle NK Masters, bleek het lichaam snel herstelt. Dat was maar goed ook, want het weekend erna moesten we met TION aan de bak voor de Master Competitie. Een finale plek moesten we nog veilig stellen. Omdat ik van te voren nog niet zeker wist hoe mijn kuiten op de NK zouden reageren, had ik mezelf op de 800m gezet. Daar zouden mijn kuiten en achilles minder onder lijden, dacht ik. Mijn avontuur op de indoor vijfkamp met 1000 meter en de vorig jaar gelopen 800m indoor in Dortmund, gaven me wel een goed gevoel. Direct na de start nestel ik me op kop van het volledige 2de divisieveld. na 200m krijg ik te horen dat ik 33-34 seconden heb gelopen, maar de man achter mij krijgt 32s toegeschreeuwd. Enfin, de waarheid zal er wel tussenin liggen en ik stoom gewoon door. Op het rechte eind geeft Rien Stout vrolijk aan dat een meerkamper ook een 800 meter moet kunnen lopen. Nou, Rien, ik ken er die er een broertje dood aan hebben. We komen door in ongeveer 65 seconden. Na nog een halve ronde kopwerk begin ik langzaam te versnellen. Het loopt bewonderenswaardig makkelijk en ik win van kop af in 2min 12. Een prima tijd, maar in tegenstelling tot de 400 meter komt de klap pas na de finish merk ik. Ik heb echt een half uur op apegapen gelegen. Gelukkig zat er 2 uur tussen de 800m en het Verspringen. Na het debacle van Emmen gooi ik het over een andere boeg. Op aanwijzing van Jeroen en Alje verleng ik mijn aanloop (met 7 meter) en probeer met snelheid maar juist ook ritme de balk te naderen. De sprongen voelen direct beter en met 6.24 meter ben ik, en de ploeg, tevreden. Op weg naar huis belt Remco Faas (ploegleider van het seniorenteam in de eredivisie) om te vragen wat ik gesprongen heb, en na het goede bericht vraagt hij of ik beschikbaar ben voor de NK Verenigingen. Natuurlijk, liever 110mh maar ver is ook goed.
Dit betekent wel dat ik weer een rust en herstelweek inlas. Aan verspring of hordentraining kom ik niet toe, ik train het in de wedstrijd. Het NK Verengingen wordt onder zeer drukkende omstandigheden afgewerkt op een steenworp van Enschede. Na de eerste poging sta ik nog 3de met 6.36 meter, maar ondanks, of dankzij, de diverse aanwijzigen van de kant worden de overige sprongen een mix van Emmen (hard en laag) en Hoorn (hoor en langzaam). Ik word dus uiteindelijk toch gewoon naar verwachting laatste, maar ik heb wel een stijgende lijn te pakken. Over 4 weken in Poznan moet ik pas echt in vorm zijn.