Master Meet Santa Anna
Ik ben net terug van een weekje hiking in Joshua Tree National Park, Grand Canyon, Hoover dam, Las Vegas en Death Valley. Dat is niet de beste voorbereiding, vooral de steile trails in de Grand Canyon die ik als een berggeit neer en op heb gelopen. Voor degene die dit wereldwonder niet kennen; je begint altijd op de rand van de Canyon en volgt een steil pad de Canyon in, om via dezelfde weg weer terug te gaan.
Het word afgeraden om in een dag naar de Colorado River te lopen en weer terug of om naar een ander trail te lopen. Dat heb ik dus ook niet gedaan, maar ik heb wel de snelste tijden gezet voor de driekwart hikes (Kaibab Trail advies is 4-6 uur tot rustpunt twee, ik ben tot rustpunt 3 heen en terug gelopen in 4.5 uur). Uiteraard is het gevolg wel dat mijn achilles er niet beter op is geworden en dat de kuit aanhechtingen in de knieholtes behoorlijk zijn geteisterd. Bergop vind ik trouwens fijner op dit soort steile paden, dan bergaf.
Gezien deze voorbereiding en mijn fysieke status beperk ik me weer tot wat technische nummers. Met ruim 4500 km Amerika rij-ervaring in 4 weken 'in the pocket' is de rit naar Santa Anna een peuleschilletje. Ik ben er in 1 uur, anderhalf uur voor aanvang, maar zelfs dan al is men bezig de wedstrijd voor te bereiden. Dat ziet er dus al beter uit dan in Culver. Ik spreek later een Master die ook in Culver was; de PC voor de tijdwaarneming is daar uitgevallen en toen zijn er diverse heats verdwenen. Overigens is die William Goult (zie Culver) een 13.20s loper geweest (en deelnemer aan Olympische Spelen). Daarna is hij 10-15 jaar professional running back geweest in het Professional Football. Wat een eer om met hem gelopen te hebben ;-).
Met een zeer bereidwillige en professionele jury werken we de drie onderdelen in rap tempo na elkaar af. Voor het speerwerpen mag ik gebruik maken van een speer van Santa Anna College (er zijn geen andere werpers met 800 gram). De eerste vier worpen landen allemaal op korte afstand van elkaar. Het voelt goed, maar aangezien er totaal geen afstanden staan uitgezet blijft het een vraagteken wat ik gegooid heb. Worp vijf is er een tje met veel teveel kracht en ik sleur teveel aan de speer. Een slechte worp met een pijnlijke arm als resultaat. Ook worp zes levert geen verbetering meer op. Bij meting blijkt het weer net geen 40 meter te zijn; 128 feet en 7 inch klinkt wel heeeeel ver. Maar na omrekening blijkt het 39.19 meter te zijn.
Het kogelstoten blijft ondanks de (kracht)training en aanwijzingen een wispelturig onderdeel te zijn. Ook hier geen afstanden, geen gevoel en dat blijkt. Het wordt gemeten als 29 feet en 3 inches. Woow, sh*&t, dat is maar uuuh 8.92m. Ik ben weer terug bij af, onder de 9 meter. Voor San Sebastian toch nog maar eens wat training met Bas proberen.
Voor discus vraag ik de organisatie weer om een discus omdat ik niet die van Mike (16 meter kogel en 45 meter discus) kapo. . . . "sooh you wanna ruin our discus" zegt de jury met een enorme grijns op zijn gezicht. Maar ik krijg er wel mooi twee! Het inwerpen gaat best wel goed, maar dan is de koek op. De hele trip begint zijn tol te eisen en de discus komt er in de wedstrijd niet meer goed uit. Ik laat zeker 2 meter liggen tov het inwerpen en werp slechts 25.82m. En hoe weet ik dat? Ik heb ze het meetlint om laten keren, aan de achterkant staan gewoon meters . . . .