Mijn column op de website van het NK Masters zat er niet ver naast. De voortekenen waren goed, zoals je verder kunt lezen, maar de belastbaarheid een stuk minder. De podiumplaatsen waren goed maar ik had natuurlijk wat betere prestaties verwacht. Een positief resultaat: na intapen van de achilles kan ik dus toch een 100 meter horden finale lopen. Maar je mist natuurlijk wel een hoop kracht en explosiviteit.
In de aanloop naar het NK kan ik al een aantal weken lekker trainen. En op een paar zondagen bij prachtige omstandigheden zet ik wat puntjes op de i. Op zondag 5 september scheer ik over 4 hordes op bijna 8.5 meter en met 13 meter aanloop. Op woensdag 8 september spring ik bij de Johan Knaap Games met een afzet flink voor de balk naar 5m64 en in de 3de poging met een klein teentje ongeldig richting 5m80/90. Dan denk je dat je dus voor het NK in vorm bent. En dat was ik ook, maar al snel merk ik dat de belastbaarheid van de rechter achilles toch niet zo goed was en de laatste 1.5 week train ik nauwelijks meer. Alles boven de achilles zit volgens mij wel snor tot ergens tussen mijn oren.
Video met dank aan Heleen.
Voor dit NK had ik besloten eens uit te pakken; NK om de hoek dus kan ik meer onderdelen doen. Er ook vanuit gaande dat ik die belasting dus aankon. Zo staan op zaterdag zowel de 100m, verspringen als de 100 meter horden op het menu. Ook in die volgorde. Het blijkt toch lastig voor organisaties van NKs voor masters om die behoorlijk gerelateerde onderdelen in een schema uit elkaar te trekken. En het blijkt ook nog eens dat we voor de 100 meter series moeten lopen om 2 atleten af te laten vallen. In de serie zit ik enorm goed bij de eerste start maar worden we terug geschoten. Ik weet nu nog steeds niet waarom (ik was het niet, maar wel enorm goed weg) want we krijgen een groene kaart. Ook bij de 2de start ben ik als een speer uit het blok. En weer volgt een tweede schot. Zouden de starters moeite hebben met master sprints waarin er best wel grote verschillen kunnen zijn in de snelheid van reactie en afzet uit de blokken? We zijn tenslotte inderdaad de eerste sprint start van het kampioenschap. Er volgt wat overleg en dan wordt mijn buurman geinformeerd dat hij niet moet bewegen in het blok. Dus nog een start en weer kan ik explosief starten en versnellen. Aangezien er maar 2 atleten moeten afvallen, consolideer ik ergens na 50m en kijk wat in mijn ooghoeken hoe anderen het doen. Met een relaxte 100m in 13.11s plaats ik me eenvoudig voor de finale. Daar moet veel meer inzitten. In de finale blijkt dat ik niet de enige ben die me gespaard heb. Bovendien ben ik slecht weh en de anderen goed, dus loop ik letterlijk achter de feiten aan. Met veel meer, maar wellicht onnodige, inzet vecht ik me naar 12.87s en een 3de plaats. Mooie finale voor het publiek met een Pierre Lommen die op het einde me net weet te pakken.
Video met dank aan Serkan Girgin, een collega van het ITC.
Niet veel later maak ik me op voor het verspringen. Ik spring met de 55+ tot en met 80+ en voor al die categorieen is het eigenlijk maar een klein deelnemersveld. Bij de M55 zijn we zelfs maar met zijn 2en. Dat is wel eens anders geweest. Aangezien ik kort geleden in dezelfde bak tot 3 hele goede pogongen kwam, heb ik hoop en verwachtingen toch in de buurt van de 5m80 te komen. Maar deze keer wil zowel de aanloop als de sprong niet lukken. Mijn rechter achilles is geen 100% en dan mis je balans in je aanloop die je niet eenvoudig kunt compenseren. Bovendien, als je compenseert dan gaat er ergens anders ook iets vanaf ;-(. Mijn eerste poging (weer voor de balk) wordt als 5.47m opgemeten. Hmmm, met de balk zou ik wel naar 5m60-70 kunnen maar dan houd het ook wel op. Na 3 pogingen houd ik het voor gezien. Ik heb de verste sprong staan en Marcus Treep is ook al gestopt. Ik weet op dat moment al dat de 100 meter horden geen simpele race zal worden.
Video met dank aan Serkan Girgin, een collega van het ITC.
Sterker, in de aanloop naar die finale kan ik de rechter achilles niet meer belasten. Twijfel slaat toe omdat ik bij mijn laatste NK 100 meter horden ook al niet heb kunnen starten vanwege een blessure. Zo dicht bij huis met nogal wat supporters moet ik mijn horden wel lopen. Na een lekkere massage van Atje Boom volgt uit haar mond een positieve aanmoediging: Het is wel pijnlijk zo le moeten lopen, maar scheuren zal de achilles niet zo maar. Uit voorzorg had ik een rol tape bij me en heb provisorisch mijn rechter achilles vastgezet. je mist wel wat afzet maar je hebt bijna geen stekende pijn bij het afwikkelen en afzetten. Terwijl de anderen op de inloopbaan over de hekjes gaan loop ik wat doelloos rond. Ik spaar me maar voor die ene race. Tot bij de blokken heb ik twijfel. Eenmaal in de blokken is er geen weg terug en schiet ik op weg naar de eerste van 10 horden. Die reactie en acceleratie heb ik nog wel. De kracht en dus lengte in mijn passen niet en dat merk ik als na 4 hordes Jurgen naast mij komt, na 5 hordes mij passeert . . . en valt. Ik was natuurlijk al aan het vechten met de 3-pas maar ik denk dat die val mij ook heeft geremd. Ik schakel (nou, eigenlijk schakel ik niet. het gebeurt gewoon) naar een 4-pas en 5-pas. Gelukkig heb ik voldoende voorsprong op mijn conculega's. Alleen Oscar is ver voor maar dat is nog een jonge god van in de 50. Met een magere 16.95s win ik wel goud en ben ik heel blij dat ik toch gelopen heb.
Belangrijke lessen: Volgende keer toch eens concentreren op de horden en die dan knallen want op basis van de 2 x 100m (en de training op 5 september) moet ik alles nog goed in 3-pas kunnen. Met tapen kun je behoorlijk veel overwinnen; misschien dat ook maar eens uit voorzorg proberen.