Culver City Master Track meeting
Ik moet me nog inschrijven voor de wedstrijd en besluit om 2 uur van te voren aanwezig te zijn. Met mij nog een paar atleten (o.a. Joseph die een paar jaar terug nog 10.20 liep), maar de organisatie is zoek (en dat zal de rest van de dag zo blijven zal later blijken ;-). De kuiten staan nog strak en dus besluit ik om me 'alleen' voor de 110mh en verspringen in te gaan schrijven. Volgens mijn interpretatie van het tijdschema beginnen de horden om 14:00 en ver om 14:30. Dat komt lekker uit, maar ik zet toch alvast mijn aanloop uit. Pas 1 uur voor aanvang is de organisatie present, moeten de spullen nog uitgepakt worden, vrijwilligers geïnstrueerd, de na-inschrijvingen worden verwerkt etc. Dan blijkt dat de Mondeo baan (keihard!) slechts met 4mm spikes belopen mag worden. En dat betekent dat ik al mijn puntjes moet wisselen. De horden die opgesteld staan zijn wedstrijd en trainingshorden door elkaar. De trainingshorden hebben geen gewichten, dus een record oid zou nooit geldig zijn. Ik zet dus eigenhandig een baan vol met officiële horden. Het is 14:00 als er . . . niets begint. Zoals gezegd de organisatie is volledig de weg kwijt. Uiteindelijk begint het verspringen 1 uur te laat, tegelijkertijd met de 110mh. Tot 20 seconden voor de start zit ik nog op mijn knieën de gewichten van mijn baan in te stellen, want daar wordt door de organisatie, noch de andere atleten waarvan er enkele nog limieten moeten lopen voor de Amerikaanse Trials (!), op gelet. Eigenlijk mag ik er ook niet teveel van verwachten, want ik ben toch pas weer aan het trainen? Als enige blanke zit ik in een serie met de sterkste hordelopers, en dat zal blijken. Na de start, normaal gesproken een van mijn sterke punten, zie ik ze allemaal voor me. En dat gat wordt alleen maar groter. De laatste 3 horden moet ik vliegend nemen, net zoals vorig jaar op de seizoensopening in Wijchen. Gelukkig is de tijd wel een stuk beter dan toen; 15,84sec. De winnaar, William Goult, loopt een goede tijd denk ik. (*). Blijkbaar heeft hij ooit aan Olympische Trials meegedaan en is professioneel Football speler geweest. Dat de wedstrijd hier toch wat cracks aan de start heeft blijkt later bij het Hink-stapspringen. Ik dacht hem al te herkennen, is het zowaar Willy Banks die als Master (45-50) weer probeert het HSS op te pakken. Uit zijn enige geldige poging blijkt dat hij het wel verleert is (13 meter). Maar het blijft een aimabele man. Mijn tweede poging op ver is net zoals de eerste (voor de horden) net ongeldig. Voor mijn gevoel zijn het aardige sprongen, maar ik heb ook nog een ander gevoel. En dat is in mijn linker achilles. Al met al heeft het gedoe met de slechte organisatie ook zo zijn energie geëist en ik besluit om de handdoek in de ring te gooien. Er komen nog belangrijker wedstrijden. De uitslagen staan inmiddels op internet, maar ik zie dat er nogal wat uitslagen verdwenen zijn. Uiteraard ook de enige uitslag van mij. Ben ik blij dat ik direct na afloop bij de electronische tijd ben blijven staan om mijn uitslag te zien. Ik probeer de organisatie uiteraard toch nog te bewegen om alle uitslagen te vinden en te plaatsen. Een selectie van wat er is gepresteerd: