San Clemente Master Meeting
Je kunt zeggen van ze wat je wilt, maar er worden hier toch regelmatig (elke 2 weken!) speciale Master wedstrijden georganiseerd. Deze zaterdag was ik in San Clemente. Het was mijn eerste rit met de gehuurde auto. Ik had de kleinste auto gehuurd, maar wel eentje waar een fiets in past (voor de trip volgende week). Op de ochtend van vertrek ga ik de auto halen en hebben ze geen compact car. Er staat wel een GrandAm maar daar past de fiets niet in, dus ga krijg ik een auto uit een nog hogere klasse. Dat is klasse. Rijd ik een beetje rond in een Ford Taurus, waar een hele familie in zou passen. Enfin, de rit verliep voorspoedig. Aangezien de spanning nog niet helemaal uit de kuitjes was, schreef ik me in voor kogel, discus en speer.
Bij kogel bleek direct nog een verschil met Nederland. Iedereen neemt zijn eigen materialen mee. Dat is normaal en nodig want er worden nogal wat wedstrijden georganiseerd op High Schools en die hebben zelf niet alle materialen en/of gewichten. Gelukkig doen er een aantal oudere 45+ veteranen mee en mag ik hun Kogel gebruiken. Zo ook bij Discus en Speer. Kogel om 10:00 's ochtend valt niet mee. De goede weg die ik had ingezet naar de 10 meter (zie Gildehaus) loopt blijkbaar dood. Uiteindelijk stoot ik in de laatste poging 9.12 m. That's all folks. Daarna volgde Discus, maar daar hadden ze op en rond de baan geen accommodatie voor. Het werd op een bijveld op de heuvel georganiseerd. Prachtig uitzicht hoor, maar een behoorlijke klim. En ik zou het niet één keer doen vandaag. De eerste poging discus uit stand land ongeveer op 25 meter. Aangezien ik me alsnog voor de 100m heb opgegeven kan ik slechts een tweede poging wagen voordat ik me naar beneden spoed. Die tweede met draai voelt best goed. Later hoor ik dat het 27.94m was. Gelukkig wel iets verder dan in Gildehaus. Bij de 100 meter is het druk en er zijn behoorlijk wat jongere atleten. Er lopen ook wat 30+ mee. Eentje zit in mijn serie. Hij liep 5 jaar terug nog 10.20, maar zou vandaag blij zijn, heel te blijven met iets van 11.5. Niet alleen kogel en disci worden meegenomen. Men sleept ook startblokken mee! Dat kreeg ik even te horen toen ik er eentje pakte voor een proefstart ("He, That's mine you . . ." Nee hoor alles heel vriendelijk). Het voorgevoel was goed (vandaar dat ik het toch wilde proberen), het nagevoel ook. Geen problemen, lekker gelopen, geen achilles en/of hamstring gevoelt (heb ik ze nog ?). En het is nog 11.98 sec ook! Woow, dat is lang geleden dat ik electronisch onder de 12 heb gelopen. Te gek. Toch maar eens zien wat dat over 2 weken op de horden oplevert.
Na deze explosie moest ik me weer snel melden op de heuvel voor speer. En wat blijkt, ze hebben geen aanloop anders dan op het hobbelige gras van discus. Ergens staat een werplijn (van een afstand van discus) en de sector ligt dus ook niet helemaal goed. Om het allemaal nog erger te maken, gooien we 'heuvel op' en met een flinke tegenwind. Ondanks een goed gevoel wordt de beste worp slechts gemeten op 36 meter nog wat. Na een korte blik op de andere uitslagen (110 mh 40+ wordt gewonnen in 14.53 seconden!) en afscheid van de medeatleten (o.a. een Nederlandse die in Californie woont, Annelies Steekelenburg) rijd ik langs kust van de de Stille Oceaan terug naar Redlands. Klaar voor de trip naar San Francisco en Yosemity National Park.
