Er was de afgelopen maanden weinig te melden van het atletiekfront, tenminste als je naar de ontwikkeling en prestaties kijkt van de eerste Flying Dutchman. Of moet ik zeggen oudste Flying Dutchman? In ieder geval is de vooruitgang de afgelopoen weken zodanig dat ik zowel voor het NK heb ingeschreven als voor de Wereld Kampioenschappen in Daegu (Korea). Wil je alles weten over de Flying DutchMEN, lees dan verder.
Vanaf zo ongeveer de Master Competitie finale in September 2016 heb ik om de paar trainingen last gekregen van opspelende kuiten. Het frappante was dat dat juist regelmatig voorkwam bij wat rustiger langere tempos (al in voorbereiding op deelname aan de 1000m van de vijfkamp?) en de sprint training daaropvolgend dan weer 'vlekkeloos' verliep. Maar het was niet alleen frappant maar ook frustrerend. Elke wedstrijd die ik in voorbereiding op het NK en WK wilde doen moest ik afzeggen. OK, ik heb een keer kogel gestoten in Dortmund (9m62) maar de maiden horden race wordt dus dé finale op het NK op 3 februari. Daar neem ik op zaterdag 4 februari ook nog deel aan het verspringen.
Wel zat ik deze winter regelmatig met Tobias in de auto naar wedstrijden en moest met een glimlach toezien dat hij in januari in Apeldoorn bij zijn eerste Senioren 60 meter hordenrace slechts 0.01s achterbleef op mijn ALL-TIME-BEST! De klok stond stil op 8.43s. In de finale, tegen een aantal sterke mannen, knalde hij naar 8.32s en de winst. Mijn glimlach veranderde in een brede grijns; het zit hem dus toch in de genen. De Bakxjes zijn op de horden dus Flying Dutchmen.
Afgeopen weken heb ik fijner kunnen trainen. Nog wel 'op eieren' zoals ik dat noem want bij elk loopje speelt in je achterhoofd dat de kuiten weer kunnen gaan opspelen. Dat gebeurde dus niet meer. Vlucht geboekt, accommodatie geboekt en ingeschreven voor de WK in Daegu. The Flying Dutchman goes Asia.