De meewind bij de Johan Knaap Games is bekend gemaakt; ik liep de 100m met 2.4 m/s wind in de rug. Die 12.36s moet je dus met een klein korreltje zout nemen. Hoewel, die tijd in een avondwedstrijd bij iets van 8 graden is niet slecht. Zeker als je de sub 11s lopers bij de start te kijken zet. Was dat een opmaat voor de competitie?
Zo'n anderhalve week later is het bij die competitiewedstrijd helemaal anders; de wind staat flink tegen maar het is meer dan 20 graden. En dan willen de masters wel buffelen hoor. Op de 100m beuk ik tegen de wind in. Ook nu heb ik een bliksemstart en alleen de M35 kan mij na zo'n 50 meter terugpakken. Martien de Haas doet verwoede pogingen maar slaagt niet. Met nu juist 2.5 m/s wind tegen loop ik 12.57s. Dat is helemaal niet slecht.
Helaas kan ik de rugwind bij het verspringen niet omzetten. Bovendien spelen de achillespezen sinds een paar weken weer een vervelende rol (misschien wel sinds de JKG?). Dus ik heb door beide oorzaken geen stabiele aanloop. Telkens naar voren, telkens voor de balk. Als ik na 5m52 bij poging drie weer voor de balk uitkom, besluit ik te stoppen. Er moet tenslotte nog een 4x100m gelopen worden.
Die staat dit jaar op het tijdschema van de master competitie. Leuk en lang geleden. We lopen op volgorde van snelheid van snel naar langzaam en hoewel ik met mijn 12.57s akelig dicht in de buurt kom van Q, loopt hij toch als eerste. En ik mag dus met de wind in de rug het tweede stuk lopen. Mijn start is flitsend, Q moet behoorlijk doorsprinten om mij te halen. Een perfecte wissel en ik voel dat ik met de wind in de rug en een estafettestokje in de hand anders loop dan een gewone sprint. Het gaat lekker, het gaat strak. En net als ik na zo'n 70 meter helemaal op stoom ben en een glorieuze estafette zie ontstaan krijg ik een paar prikkels in mijn rechter hamstring. Iets teveel prikkels en de signalen aan Daan spreken boekdelen. Hij blijft als aan de grond genageld staan, maar ik kan wel enigszins doorlopen. Het is geen hamstring scheurtje maar iets van een kramp? Misschien ging ik wel te hard zo voor de wind? Nadat ik Daan het stokje heb gegeven zie ik de estafette niet finishen. Ik zak op de grond. Damn, hoe erg is het? Een week later weet ik dat het inderdaad een soort van kramp moet zijn geweest en is het maar goed dat ik die waarschuwing serieus heb genomen. De volgende competitie en het NK lopen denk ik geen gevaar.