1 maart 2005 Zweten voor Zweden
Op zondag 27 februari is het vroeg dag. Ik besluit om op tijd op te staan, zodat ik lekker relaxed kan ontbijten en voorbereiden op de Meerkamp. De nachtrust is niet overdreven goed geweest, maar dat is niet erg. In de eetzaal van de jeugdherberg is het nog rustig als ik om ongeveer 8.00 aanschuif.
Het brood smaakt erg goed, als het maar lekker stevig is, ben ik tevreden. Omdat het nog te vroeg is om naar de Topsporthal te rijden, besluit ik in de vrieskou een ommetje te maken door Gent. In het avondlicht was het al zeer mooi, maar zo op een zonnige zondagochtend ademde het een nog rustiekere sfeer uit. Zo af en toe een andere verdwaalde wandelaar kruiste mijn pad. Voor de familie schiet ik wat fotootjes, maar erg lang kun je je handen niet uit de handschoenen houden. Vol bepakt met tassen vind ik de route naar de geparkeerde auto. Na een vluchtige blik op de stadsplattegrond vind ik snel de weg naar de hal. Daar is het aardig druk. Er zijn namelijk al wat categorieën die een aanvang maken met de tweede dag van hun zevenkamp. Na Arnjan (de eerste n hoort er echt, hoor ik later die dag van hem) arriveren ook Henk-Jan en Helmut goed gemutst. Iedereen hijst zich direct in de sportkleren en het opvallende Nederlandse Tenue. Of het voorbedachte rade was of gewoon inderdaad voorkeur, maar ik wil graag buiten in de frisse lucht inlopen. De anderen blijven binnen en lopen hun rondjes onder de tribune. Het is buiten inderdaad wel lekker fris onder de strakblauwe hemel, maar de ondergrond is ook behoorlijk hard. Ondanks vele rondjes over het gras, blijft mijn achillespees van mijn rechtervoet pijnlijk. Sommige achillespees irritaties kunnen door opwarming tijdelijk 'verminderen' (om na de inspanning in alle hevigheid terug te keren), maar deze niet. Na nog wat rek en strek oefeningen met de andere Masters, is het tijd voor een aantal versnellingsloopjes. Maar, . . . ik durf het niet en kan het niet. Bij elke landing en afzet schiet de pijn door mijn achillespees. Nee, dit voelt niet goed. Heeft de irritatie die ik de afgelopen dagen voelde komen toch doorgezet? Heb ik toch de intensiteit te hoog opgeschroefd? Had ik toch niet direct op de nieuwe verspringspikes moeten springen? Was het de afgelopen periode te koud, nat en hard om op de baan te trainen? Ben ik toch niet geschikt/gebouwd voor deze vorm van topsport? Komt Zweden in gevaar? Er gaat dan van alles door je hoofd. Niet in de laatste plaats de Interland Meerkamp. Samen met Erwin van Nieuwehove was ik initiatiefnemer. Hij moest in Januari afhaken, en ik op de dag zelf? Els Stolk (Bondsarts van de KNAU) bekijkt de zaak even. Ze is verbaasd over het feit dat ik met blote voeten plat op de grond direct tot hurk kan zitten. De lengte is OK. Er is ook geen instabiliteit, dus toch een overbelasting. Diagnose; 2-3 maanden om te herstellen. En het EK? Misschien zou ik daar kunnen verspringen . . . Laat dat nou net mijn bijnummer zijn. Shit happens . . . again. Vandaag is mijn onderbeen door de fysio ingetaped om de achillespees zoveel mogelijk te ontlasten. Hij hoopt dat de zwelling/onsteking vrijdag dan is verminderd. Misschien kan dan een behandeling met Histamine nog een positief effect opleveren. Het is en blijft ijle hoop. Als ik al zo kunnen belasten, is het uit den boze dat ik optimaal kan presteren, en is het uiteraard mogelijk dat het verergerd. Maar ik heb Zweden nog niet uit mijn hoofd gezet. Het wordt nog even zweten voor Zweden.
26 Februari 2005 Jeugdherberg Gent
Het is inmiddels half tien en ben weer terug in de Jeugdherberg te Gent. Ik arriveerde vanmiddag net te laat om de dames nog te kunnen zien lopen. Dat had 2 oorzaken; ik stond bijna een uur in de file bij de grens en de dames hebben hun 800m een half uur eerder gelopen dan gepland stond. Kortom, twee dames waren al huiswaarts gekeerd, de podiumscène was al geweest en de arena was alleen nog maar bevolkt met wat hoogspringende heren. De arena was trouwens behoorlijk kil. Waarschijnlijk stond de verwarming afgesteld op 5000 bezoekers, maar op deze meerkampdag was het aantal toeschouwers beperkt tot wat coaches en familie. Van Monique Seerden kreeg ik wat saillante details door over hun wedstrijd. Helaas waren er foto's gemaakt, maar die stonden op een CF card en laat ik die nou niet kunnen lezen. Ze hebben er met zijn 8en een leuke wedstrijd van gemaakt met voor een enkeling nog hoog niveau ook. Omdat we de juiste leeftijdscorrectiefactoren niet bij de hand hadden, weten we tot op dit moment niet of Agnes een NR heeft verbroken of niet. Dat kon ook niet uitgezocht worden dmv Internet, want de accommodatie is zo futuristisch dat er alleen maar wireless verbindingen zijn, mits je wireless hebt en een abonnement met BELGACOM. Kortom, zo futuristisch als het er uit zag . . . . Ik heb daarna nog geprobeerd om in een kantoortje een modem aansluiting te vinden: nee dus. Ben de stad in gegaan maar vertrouwde het Internet café niet helemaal en keerde terug naar de JHB want die hadden een gratis, maar beperkte, Internet aansluiting. Je kunt het al wel raden, die verbinding heeft de laatste tijd kuren en valt 's avond uit. Punt uit. Morgen maar weer een poging wagen dus.
13 Februari 2005 Gelukkig Indoor
Tussen de hagel en sneeuwbuien zijn we met z'n allen naar Sittard gereden voor het jaarlijkse Nederlandse Kampioenschap Indoor voor Masters. In de trainingshal van AV UNITAS kunnen alle technische onderdelen gedaan worden en de loopnummers tot 60 meter. Slechts een enkeling waagde zich buiten in de temperatuur rond het vriespunt en de ijzige wind. Het was eigenlijk net zoals vorig jaar, gelukkig Indoor. Dit jaar concentreerde ik me op de 60 meter horden en het Verspringen. Nog net voor het weekend had ik op aanraden van Joost van B. (ik zal zijn achternaam niet noemen) speciale verspringspikes gekocht bij step-one. Die moesten we toch zo'n 20 centimeter opleveren. Helaas heeft Joost er niet bij gezegd welke kant op, maar daarover later meer. Bij de 60 meter horden had zich ook Serge Beckers, uit België, ingeschreven. Hij vertelde me dat in België er geen concurrentie is, én dat er voor de Masters in België geen 60 mh wordt georganiseerd. Al vrij snel waren we het met een aantal andere Masters over eens, om volgend jaar de Master Kampioenschappen van België en Nederland samen te organiseren. Net zoals de Interland Meerkamp dit jaar. Een breder veld, meer onderdelen, meer concurrentie, of beter conculega's en dan alles tegelijkertijd in Gent. Het jaar daarop kant het dan al in Apeldoorn?
De series 60 meter horden gingen redelijk goed. Het gevoel dat ik scherp loop heb ik nog niet en de tijd was niet veel beter dan in Dortmund (8.65 seconden). Deze tijd werd in de eerste serie ook gelopen door Serge, en op korte afstand volgde Johan Nieuwhuis. Kortom, het zou een leuke finale worden. Serge had in de finale nog wat goed te maken. In de series liep hij een Belgisch Record, maar helaas ontdekte ik dat de laatste hordes nog op 91 centimeter stonden. Gelukkig, lipe Serge in de finale nog iets harder. Hoewel hij slecht weg was en wat terrein moest toegeven op de eerste horden op Johan en mij, raasde hij de horden erna over ons heen. Zijn winnende tijd was 8.63 tegen 8.68 voor mijzelf. Gelukkigliep hij buiten mededinging mee en werd ik toch eenvoudig Nederlands Kampioen.
Direct na deze finale begon het verspringen. Met slechts 5 deelnemers werd dat een ongelofelijke snelle wedstrijd. In de eerste ronde vielen er zelfs een tweetal uit (60 meter series) en had ik nauwelijks tijd om terug te lopen voor mijn tweede poging. Dit mag allemaal geen excuus zijn voor de verder matige wegstrijd. Ik had er veel meer van verwacht, maar ondanks mijn toegenomen snelheid, kracht en de nieuwe spikes spring ik slecht(s) 6.12m. De overige pogingen waren zelfs allemaal onder de 6m. Ik moet ver terug gaan in mijn geheugen om zo'n wedstrijd resultaat naar boven te halen. Ach, ik ga er maar vanuit dat het een slechte generale en dat misschien juist de hoge snelheid de oorzaak was; die kon ik nog niet omzetten in de afzet. Dus, werk aan de winkel voor 27 februari en 10-13 maart.
30 januari 2005 De kop is eraf
Op 23 januari heb ik mijn eerste indoor wedstrijd van het nieuwe seizoen afgewerkt. Eigenlijk wilde ik al in december in Munster acteren, of 9 januari in Dortmund. Maar de gebroken rib van november (en de daarop volgende overbelasting van mijn onderrug) gooide toen nog roet in het eten. In de Westfallen Halle bond ik op de 800 meter de strijd aan met Arnoud Okken. Gelukkig zat hij in de eerste serie van de 800 meter en ik in de laatste. Tussen die series zat ook en tijdsverschil van ongeveer 20 seconden! Maar, met de 2min11.97 ben ik uitermate tevreden. Het was mijn tweede 800 meter ooit. De eerste keer was ik nog junior B en liep ik in Nijmegen 2min08. Dus ook op dit onderdeel ben ik niet echt veel achteruit gegaan. Het eerste rondje ging in 30 seconden, de laatste 2 in ongeveer 34. Dat belooft toch wat voor de 1000 meter in de Vijfkamp. Bovendien denk ik dat het nog wel ietsje harder kan en was ik verbaasd over mijn snelle herstel. Zo levert de zaterdag training in het Buurseveen toch wat op. Een lang uurtje daarna liep ik nog de 60 meter horden. In een snelle serie met 'gewone' mannen die 8.10 liepen, scoorde ik met 8.66 seconden slechts 0.12 boven mijn Nederlands Record. En dat na een 800 meter, én ook nog eens met hordes op 1.067 in de baan links naast mij. Ik kan mij niets anders voorstellen dat ik daardoor toch iets te safe/hoog heb gelopen. Een lekker gevoel hield ik er toch aan over. Laat de NK en de meerkamp maar komen.
Eindelijk is ook de goedkeuring voor de Interland Meerkamp tegen België gegeven door de KNAU. Op 27 september sta ik aan de bak in Gent, tijdens het NK/BK Meerkamp voor de senioren.