Is dat de gevleugelde uitspraak van Appie Happie, of weer zo'n oneliner van Harry Vermegen of FC Knudde? Ik weet het niet maar het is wel van toepassing op mijn situatie. Ik was in bloedvorm.
Weliswaar veel te vroeg, want het EK is pas eind Augutsus. De laatste weken kon ik ondanks de onwillige voet/enkel zeer regelmatig lekker trainen. Dan weer eens met Aydin, Quinten en gisteren zelfs met René en Aydin. Het tempo werd in de trainingen regelmatig opgeschroefd en de conditie voor een lekkere sprint kwam steeds dichter bij. Ik snakte al weer naar een wedstrijd maar durfde dat nog niet (weer) aan met de voet. In de rechtervoet straalt er met enige regelmaat een prikkelende pijn door mijn voet tot aan c.q. in mijn enkel. Het is weer zo'n wazige blessure waar ik al geruime tijd mee loop. Enkele weken voor de FBK Games speelde het op. Misschien getriggert door een uitwijk manoevre op de baan, misschien gewoon 'overbelasting'. Ik heb er dus wel de FBK en het NK mee gelopen. Zoals wel vaker ga ik er van uit dat de blessure na zo'n 6-8 weken wel overwaait en train ik gewoon door. Normaal gesproken is de blessure pas echt over als ik besluit toch maar een fysio te raadplegen. Die beslising had ik gisterochtend genomen. Marjolein dus maar eens gemaild voor een afspraak met mijn amateur diagnose richting een stressfractuur. Na gisteravond moet ik de diagnose echter aan laten passen en zal ik niet kunnen ontkomen aan de noodzakelijke rust. We liepen met zijn 3-en 80 metertjes. Aydin en René hadden er al een paar opzitten toen ik bij ze aansloot. Aydin, in het midden, telt af naar 1 en bepaalt zodoende wanneer we vertrekken. Het gaat lekker. René heeft zo een paar mooie trainingsmaatjes. Als de laatste 80 meter op beginnen staat vertrekt Aydin te vroeg. Ik zet aan, nader hem, ga over hem heen en zie de finishlijn ras dichterbij komen want ik ben in volle sprint en ga als een speer. Dan besluit ik ook nog eens een echte finish te willen maken. Vraag me niet waarom, maar ik strek de laatste passen uit, richt mijn bovenlichaam naar voren en . . . . voel nog net mijn rechter hamstring op spanning komen. Tik. Hamstring blessure. De bidon met koud water gebruik ik als koelelement. Het lijkt mee te vallen maar het is wel een tikkie terug. Misschien maar goed ook, de bloedvorm die ik had zou ik toch nooit kunnen vasthouden tot het EK. En ik moet nu wel wat rust inbouwen, dus zal de voet ook weer goed komen.