Dacht ik in mei dat we niet verder konden rijden voor een wedstrijd, in het weekend van 9/10 juni stond er 900 kilometer op de teller na het NK Masters in Terneuzen. Maar gelukkig, het was niet voor niks; 1x Goud en 1 x Brons en een finale plaats op de 100m.
Oorspronkelijk hadden we thuis bedacht dat we, Tobias en ik, met de vouwwagen die kant op zouden karren en op een minicamping zouden overnachten. Maar de weersvoorspellingen waren niet van dien aard dat het 'leuk' zou zijn, en Tobias was nog wat moe van zijn OGOK Meerkamp het weekend er voor (1ste met PR 100m, Kogel, Speer, 1000m en de 8-kamp).Vooral die 100m van hem zorgde voor kopzorgen; ik zou onder de 12s moeten om hem voor te blijven.
Uiteindelijk reed ik dus vrijdag van E'de naar Vlijmen voor overnachting bij mijn ouders. Dat betekende op zaterdag en zondag heen en weer naar Terneuzen, maar ver kon het toch niet meer zijn? Bijna 2 uur enkele reis of het nou via de tunnel onder de Westerschelde was of de Schelde bij Antwerpen. Pffffft ik ben nu nog verkouden van de AC (die moest wel aan staan om een beetje wakker te blijven).
Maar goed, genoeg gezeurd. Ik ging er naar toe voor het NK 110mh, 100m en verspringen (op zondag). Op de 100mh waren er geen M45 en bij de M40 slechts 2 deelnemers dus liepen we met en tegen de benjamins van de master atletiek, de M35. Tja, zo'n horde kan ik nog wel overbruggen, maar een leeftijdsverschil van 13 jaar begint toch te tellen. Volgens wat fotos op internet loop ik nog samen op met Justin francois tot de 3de horde. Daarna begint dat gat te groeien. Echter ergens op horde 6 of 7 loop ik (andere foto serie) nog duidelijk voor op Jurgen van Berkum. En gaat het ergens mis. Ik denk zelf dat ik een verkeerde keuze heb gemaakt door te vroeg over te schakelen naar 4 pas (zo ik dat al goed zou kunnen ;-). Als je dat doet met nog teveel snelheid sta je geparkeerd voor de volgende horde, ga je rechtomhoog richting ISS en land je met nagenoeg geen snelheid vol op je landingsvoet na de horde. Om je weg te vervolgen met nog een 4 pas (anders wordt het wel heel beroerd lopen) en zelfs een 5 pas. Van de toeschouwers krijg ik echter te horen dat ik een horde heb geraakt, uit balans ben geraakt en geland en toen dus met te weinig snelhed wel naar 4 pas en 5 pas moest. Ergens kan ik dat ook wel rijmen met de vervelende spierpijn in mijn kuit en hamstring van mijn landingsbeen. Het resultaat was dat ik 3de werd (M35 1ste, M40 2de en M45 3de, wel een leuk rijtje) en dat ik vreesde voor een tijd boven de 17s. Dan zou ik nieuwe negatieve barriere hebben geslecht. Tot mijn verbazing was het nog 16.77s. Jurgen liep 16.20 en ik zou dan kunnen denken dat ik . . . . . Eigenlijk waren de omstandigheden ideaal want de zon scheen en de wind hadden we mee. Dat komt niet zo vaak voor.
Later op de dag loop ik ontspannen in de series van de 100m, ik verwacht namelijk dat ik in de finale pas echt moet knallen. Ik plaats me ook en denk in baan 6 dus even gas te geven. Maar dat doen de anderen ook en ik loop voor mijn gevoel veel harder (lees; gespannen) maar verbeter mijn tijd van de series slechts met 0.02 s naar 12.42s. Niet best en 4 tienden langzamer dan Tobias.
Op zondag keer ik terug voor het Verspringen. De concurrentie is niet groot en na mijn eerste poging van 5m40 sla ik wat pogingen over om mijn reeds pijnlijke kuiten te sparen. Als er iemand uithaalt naar 5m30 moet ik serieus aan de bak. Ik concentreer mijn blik op de bomen achter de atletiekbaan. En dat helpt. Ik kom perfect uit en maak een goede sprong naar 5m76. Of ik hulp heb gekregen moet je maar zelf bepalen door een mouse over . . . In de laatste poging volgt nog een 5m74 en kan de gouden plak worden opgeeist.
Al met al niet bijster goede prestaties. Daar hoop ik wel op maar mag ik niet verwachten; geestelijk ben ik wel voorbereid op deze wedstrijden maar fysiek eigenlijk nog niet. Ik ben niet echt geblesseerd maar om nou te zeggen dat ik goed getraind ben. Nee, dat niet. Ik hoop na herstel van dit zware weekend dat ik nog 2 maandjes kan trainen voor het EK. Als gevolg van vakantie en familie planning kan ik niet meedoen aan de 110mh individueel. Daarom heb ik me maar opgegeven voor de 10-kamp. Zo zoon, zo vader is het toch?