Afgelopen zondag reden we 'eventjes' 500 kilometer voor een competitie wedstrijd in Den Helder. Gelukkig was het voor meer teams zo'n afstand én hebben we ons geplaatst voor de finale. Het was dus niet voor niets.
Op de heenweg, via Amersfoort - saillant detail is dat daar de andere competitie poule hun wedstrijd had, en A'dam kwamen we op tijd in Den Helder aan. De plaats aan het eind van de weg/wereld deed haar naam eer aan, want het was helder. En dus zonnig. Maar de wind waaide zoals verwacht stevig en was toch koud. Dus het was nog steeds geen korte-broeken-langs-de-baan wedstrijd. Bij het versprngen nam ik maar één aanloop tijdens het inspringen. De vorige keer bleek de beste sprong bij het inspringen te hebben gezeten. Echter voor ik het wist zette ik echt af en maakte weer een aardige sprong. He, ik ben het niet gewend om alleen aan te lopen om te kijken of ik uitkom. De volgende keer dat met nog meer nadruk inprenten. Overigens had de wedstrijdleiding eerder besloten om ons allemaal tegen de stevige wind in te laten springen . . . Je zou toch denken dat de wedstrijd er is om de atleten hun beste prestaties te laten opmeten. Alle deelnemers sprongen ver onder kunnen (behalve Lars, die sprong maar een klein beetje onder zijn kunnen) en zo ook ik. Het meetlint bleef steken op 5m64. Wel een hele sloot met punten maar nog steeds niet verder dan Tobias (die gelukkig in de B competitie niet op vers stond opgesteld ;-). Aan het einde van de dag moest er nog een zweedse gelopen worden. Daan probeerde tevergeefs ok ik de 400m voor mijn rekening wilde nemen. In mijn achterhoofd had ik de relatief zware trainingsweek in mijn hoofd en de FBK games waar ik dit jaar toch echt met het ITC team de bedrijvenmijl estafette wil lopen. Dus kon ik me als ploegleider mooi uit de wind houden en liep een 200m. Het gat bij de wissel leek overbrugbaar. Ik moest nog wel eerst uitkijken voor de AV'34 loper die voor mij struikelde en begon aan, wat ik dacht, een inhaal race. Helaas bleken de andere lopers ook aardig te kunnen lopen en werd het gat niet kleiner. Het gaf me een onbevredigend gevoel omdat ik juist de weken ervoor aardige tijden liep op 100, 120 en 150 meter. Gelukkig bleek de split 25.3 sec te zijn en dat is lang niet onaardig.
Op de terugweg kozen we voor een alternatieve route over de afsluitdijk. Rij je eerst van Den helder naar het zuiden, dan over de dijk naar het noordoosten, daarna lange tijd 'in de richting' van Leeuwarden en Groningen. Je denkt dat je Nederland kent maar het voelt helemaal verkeerd. En je passeert steden en dorpen waarvan je nog nooit hebt gehoord. Zo eindigden we het rondje Nederland met 500km op teller en een finale plaats in de pocket.