Het is eens wat anders en ik had het al enkele jaren op mijn agenda staan. Tot vandaag kwam het er nooit van: deelname aan het NK Trappenloop in de Alphtoren in Enschede.
Vandaag dus de stoute schoenen aangetrokken en samen met Tobias de 450 treden bedwongen. Het was frisser dan de dagen ervoor en niet prettig om op de tocht te staan voor de 100 meter hoge Alpahtoren. En wat nog erger was; vandaag was het voor het eerst sinds lang strak bewolkt en een grijze laag hing boven Enschede, dus het magnifieke uitzicht over Enschede en omgeving konden we op ons buik schrijven. Klokslag 14:11 ging Tobias van start, met een minuutje voorsprong op mij. Dat lijkt niets maar is een hele tijd. Een goede loper doet iets van 2minuten over de 28 verdiepingen dus 1 minuut goedmaken betekent dat je voorganger door het ijs is gezakt. En dat verwachtte ik niet van Tobias. Na de start kom je snel in het grijze trappenhuis van deze woontoren terecht en hoor je alleen het tikken van jouw schoenen op de 15 treden van elke verdieping. We waren getipt om 2 treden tegelijkertijd te nemen (en om niet te snel te starten). Maar ik loop graag trappen en doe dat zo efficient mogelijk. Dat betekent dat ik een ritme zoek en snelheid waarin ik zo min mogelijk energie verlies. Dat klinkt allemaal heel professioneel en goed voorbereid, maar zo'n aanpak werkt natuurlijk op 15 treden en iets van 8 verdiepingen. In de Alpha toren ging bij mij het licht uit na iets van 15 verdiepingen. Ik denk dat mijn split halverwege enorm goed was, het liep ook lekker, tot dan toe. De tweede helft ging echter dramatisch. Ik moest terugschakelen naar een wandeltempo en gebruik maken van de enige leuning. Aaargh de laatste trap is dan ook nog eens steiler en langer. Ik weet niet meer hoe ik langs de cameras ben gekomen. Ik vrees het ergste voor de grimas op mijn gezicht. Volgens een korte blik op de tijdwaarneming op de 28ste verdieping had ik 2min29. Niet eens zo slecht en daarom denk ik ook dat mijn split veeeel te snel is geweest. Tobias liep 3min01 en was totaal niet moe en had geen verzuring opgemerkt. Het kan betekenen dat hij, zo jong als hij is, goed getraind en gebalanceerd heeft gelopen. Waarschijnlijker is het dat hij juist te langzaam is gegaan. We hebben beiden dus reden om volgend jaar weer mee te doen.