Is er dan niets meer gebeurd na de beroerde prestaties op het NK? Jawel hoor en bij deze een update.
Zoals je bij de uitslagen kunt zien heb ik wel degelijk nog iets gedaan, ook tijdens de zomervakantie. Maar het belangrijkste was wel de nagenoeg 100% bevestiging dat er in mijn voet niet 1 maar 2 plaatsen waren te zien met de gevolgen van een stressfractuur. Dit moet wel ´gebeurd´zijn in de laatste week voor het EK Indoor in Ancona. ´Gebeurd´omdat je bij stressfracturen natuurlijk moeilijk aan kunt geven wanneer het werkelijk gebeurd. Het werd door de huisarts uitgelegd met de metafoor riet. Dat kun je eigenlijk niet breken, je buigt het keer op keer te ver en er ontstaan scheurtjes, maar geen breuk. Die laatste hoogspringtraining heeft de doorslag gegeven. Ik kan mij ook wel herinneren dat ik een bobbel op mijn voet heb gehad die overeenkwam met de plaats van de stressfractuurtjes; het 2de en 4de middenvoetsbeentje. Ik mag eigenlijk nog blij zijn dat er niet daadwerkelijk iets gescheurd is, want dat kan uiteindelijk wel. En dan ben je verder van huis dan een stressfractuur of een directe breuk. Ach, ik kreeg op die vrijdag dus eigenlijk een f(r)actuur gepresenteerd voor een iets te fanatieke voorbereiding? Achteraf toch mooi dat ik er wel twee medailles mee heb gehaald, maar ik zal de volgende keer toch nog iets meer naar mijn lichaam (en vrouw) moeten luisteren.
Ondanks de wetenschap dat er dus sprake was (geweest) van stressfractuurtjes, heb ik nog wel de master competitie gedaan. We moesten ons nog 'even' plaatsen voor de finale. Dus in Zwolle aan de bak voor een 800 meter, verspringen en een 300 meter in de Zweedse. Ook in die volgorde en dan valt de verste sprong van 5.81m niet eens tegen. In die wedstrijd zat er ook wel weer eentje bij van 6 meter dus ik ben het nog niet verleerd. Een klein uurtje ervoor een zware 800m. Als je iets niet traint dan is het starten in het juiste tempo best lastig. Ik kwam door in iets van 63-65 s en kon dat tempo dus echt niet vasthouden. Een tweede ronde volgde van meer dan 70 en de eindtijd was net onder de 2m20. Het gaf mijn zwager, Jos Verweij van AV Nijmegen, de gelegeheid om daar onder te duiken. Het ziet er overigens naar uit dat ik die 800m voor het laatst heb moeten lopen; in augustus wordt Daan Assink 35 en hij wil 'dolgraag' die 800 m lopen. Mijn zegen heeft hij alvast. In de zweedse raffelde ik nog een prima 300 meter af en samen liepen we een uitstekende 2min15. Dat belooft wat voor de finale in september.
Tijdens de zomervakantie gaf de voet aan dat herstel doorzette. Op geen enkele manier gaf belasting nog pijnprikkels en zodoende heb ik tijdens de vakantie de schoenen aangetrokken voor wat trainingen. Een strak naseizoen wil ik draaien en het begint steeds beter te voelen, op de training. Afgelopen maandag liep ik soepel de opgegeven 80 em 100 meter, zelfs met een horde ertussen. Mijn doel was de instuif in Apeldoorn, en om daar de vieze smaak van het NK weg te spoelen. Helaas was op die dag de wind voor mij zeer ongunstig en kwamen we ook nog eens (door mijn twijfel) te laat aan om het te proberen. Restte mij een speer weg te smijten en een 100 meter te lopen. Na 37m75 met speer kwam ik op de 100 meter niet sneller door dan 12.30s. Het liep niet zoals op die maandag, maar ik weet dat avondwedstrijden na en werkweek niet mijn ding zijn. Tijdens de competitiefinale moet het sneller en weer eens over de 6m anders heb ik dit buitenseizoen wel heel matig gepresteerd na die geweldige opening van 2009.