Via een Android app zal ik proberen op deze pagina een verslag samen te stellen van het EK Indoor 2015 in Torun. Mogelijk ook wat korte flitsen via mijn facebook pagina. De flitsen op Facebook zijn wat vaker gepost dan vooraf gedacht. De tijd om deze pagina bij te werken soms wat te kort. Dus nu achteraf thuis nog even de belangrijkste zaken op een rijtje zetten.

Zaterdag 30 maart

Het toetje staat klaar. Na het succesvolle verspringen en vijfkamp nu mijn favoriete onderdeel; de 60mh. Ik moet wel eerst afrekenen met die Italiaan want het leek in de series alsof hij nog harder kon. En je hebt natuurlijk dark horse Serge Beckers, die normaal gesproken zijn beste wedstrijd tegen mij loopt (en me dan vaak verslaat). Ik voel me uitstekend. Geen spoor van vermoeidheid, lichte spanning op de kuitjes. Goede spanning, als een gespannen elastiek wat klaar staat om losgelaten te worden. In de callroom is het een leuk en lichtelijk gespannen weerzien. Tenminste bij een aantal anderen. Ik kijk er al naar uit en verwacht/hoop dat thuis iedereen naar de live streem kijkt. Wat een machtig gevoel is dat. De eerste start is direct goed. Thomas heb ik direct te pakken, dus dat zit goed? Nee, naast hem schiet er een ander silhouet vooruit. Donald heeft een nog betere start (na video analyse zou ik zeggen dat het vals was, maar we zijn niet teruggeschoten). Ik roffel door achter Donal, naast Donald?. Aargh net achter Donald finish ik in een nieuw Nederlands record van 8.73s. Even weet ik niet wat ik moet denken. Ik zat er zo dichtbij, versla de Italiaan en dan gooit Donald weer roet in het eten. Verdorie, ik heb gewoon drie zilveren medailles op een EK! Wie doet mij dat na? Euforie maakt zich toch meester van mij, een glimlach komt op mijn gezicht en gaat er voorlopig niet vanaf.

EKi 2015 DSC06926EKi 2015 DSC06934

Later die middag start ik nog in een 4x200m M50+ estafette. Aangezien ik bij de proefstart mijn rechter hamstring voel, loop ik rustig. Tenslotte staan er nog 3 man zenuwachtig te wachten ntot zij los mogen gaan. En ze geven achteraf aan dat ze enorm genoten hebben van de estafette ondanks mijn zwakke prestatie. Heeft de enerverende sportieve week toch een beetje vat op mijn fysiek gehad ;-). Gelukkig nu pas.

Vrijdag 29 maart

Het is al weer de 5de dag dat we vroeg in Torun moeten zijn. En deze keer staan voor mij de hekjes klaar om kwart voor 10 's ochtends. Wat? Ja, nu is het voor de series nog niet zo'n probleem maar de finale staat ook al vroeg op zaterdag gepland. En dan die halve finales . . . . Gelukkig die worden gecancelled. Maar niet vanwege Jean-Luc, die is er gewoon. Alleen zijn maatje die 3de op de vijfkamp werd is naar huis. Ik zit in serie 3 en zie in serie 1 Donald brown winnen in 8.92s. In de 2de trekt Jean-Luc aan het kortste eind in 8.82s. Ik start met Thomas Oberhofen, een voor mij onbekende Italiaan die geen tijd heeft opgegeven, en good-old Des Wilkinson in serie 3. Ik heb een goede start en zie in mijn ooghoeken die Italiaan hard weglopen. Ach, de eerste 2 gaan door dus ik loop relaxt verder en finish als 2de in 8.80s. Paul loopt wat later zijn halve finale op de 200m. Weer vanuit baan 6 zet hij het op een lopen. Vanuit de tweede bocht wil hij doordenderen maar bouwt misschien wel teveel snelheid op en verliest coordinatie. Met zwaaiende armen en slingerende benen kan hij nog finishen. Wel weer in een nieuwe toptijd (28.94s) en sneller dan hij ooit was al M60!

Donderdag 28 maart

Ik had mijn deelname zo gepland dat er na elk onderdeel een dag rust zat. Maar aangezien ik samen met paul reis, slaap en deelneem en hij andere onderdelen doet en in een andere categorie zit past zijn schema daar net niet helemaal in. Zo rijden we dus wel elke dag naar Torun, soms samen met de auto, soms met de bus. Vandaag, donderdag, besluit ik om samen met Paul te rijden. tenslotte zit het zwaarste onderdeel er op en staat Paul vandaag aan de start van de 200m. Vanuit baan zes loopt hij direct vanaf het begin goed door en wint zijn serie. Morgen mag hij dus weer. Afgezien van wat achilles stijfheid valt de (spier)pijn mee. Dat had ik niet verwacht; zou de core stability die ik deze winter wat regelmatiger heb bijgehouden toch helpen?

Op internet zie ik plotseling dat er halve finales voor de 60mh staan gepland op zaterdag om 08.45 uur. Huh? Wat? Wat denken ze wel bij de organisatie. Als je een leuke wedstrijd wilt hebben en een zinderende finale moet je vooral de halve zo vroeg op de cohtend plannen. Maar waarom eigenlijk? Wacht, even tellen. Er staan 26 deelnemers op de lijst. Dat zijn 4 series en dan moeten ze halve finales organiseren. Waarschijnlijk had de organisatie rekening gehouden met uitvallers deze halve finale niet opgenomen, maar regels zijn regels. Nu maar duimen dat er 2 deelnemers niet meedoen . . . Ik had begrepen dat Jean-Luc Duez al op het vliegtuig zou zitten. Dat is een. En Bij de vijfkamp is Greg Dunson uitgevallen met een geschuerde achilles. Dat is twee. Toch?

Woensdag 25 maart

EKi 2015 DSC06866Na een enerverende dag met ups en downs heb ik even de tijd om een verslagje te maken van de woensdag van de tienkamp. Tienkamp? ik zou toch een vijfkamp doen? Dat klopt maar aangezien zowel Paul als ik op woensdag de vijfkamp zouden starten en allebei het vizier hadden gericht op het Nederlands record kun je van een tienkamp spreken. Paul was al vroeg gestart en toen ik aankwam had hij net zijn laatste sprong bij het verspringen. Hij was zijn vijfkamp matig gestart door op de 60mh een vijfpas te lopen. Ook zijn poging bij ver was minder dan gehoopt (4m27). Bij kogel kunnen we hem nog net wat aanwijzingen geven en komt hij tot 8m62. Als ik buiten in het zonnetje mijn warming up begin voel ik de rechter achilles opspelen. He balen dat die toch weer roet in het eten gooit. Minder explosief dan maandag maak ik me klaar voor de horden. Ze hebben van de zwaai-zwaai hordes de niet omvallen als je ze raakt, maar de bovenkant is van een stug soort plastic en als i er dan eentje wel raak met mijn opzwaaibeen trekt de horde mijn been zowat naar beneden. Ik land er nog net niet op en besluit de warming up maar als afgesloten. Eenmaal in de hal tref ik de conculega meerkampers. Greg, Jean-Luc, Jerome ze zijn er allemaal. In de 1ste serie snelt Greg naar een goede tijd. In de tweede serie knalt Jean-Luc naar 8.80s. Dat is voor beiden veel sneller dan vorig jaar. In mijn serie zie ik mijn tegenstanders alleen in de blokken. Ik race naar 8.74s, een verbetering van et Nederlandse record. Ik ben nu de enige eigenaar van dit NR. Die zit in de pocket. En dan moet ver nog komen en we weten inmiddels hoe dat maandag ging. Paul ligt nog uitstekend op schema voor het NR als hij bij het hoogspringen de 1m42 net niet haalt. Zijn favoriete onderdeel de 1000m staat dan alleen nog op het schema. Wij beginnen dan met het verspringen. Mijn eerste poging is net als maandag, ver voor de balk. Tragischer is het dat de afstand ver achter blijft bij maandag. Slechts 5m58. Ook in de 2de en 3de poging komt geen explosie, geen balk en geen afstand. Shit, bijna 0.5 m minder dan maandag. Er zit geen fysieke pit meer in het lijf en na deze mentale tik is het moeilijk de knop om te zetten. Bij kogel gaat het technisch best goed en ik stoot precies mijn prognose, maar ook niet meer dan 10.00m exact. Gelukkig laat de concurrentie het ook afweten, want na de slechte 5m58 zitten de mannen me inmiddels op de hielen. Alleen Jean-Luc gaat als een speer en is op weg zijn WR te verpulveren. En Greg is met een gescheurde achilles bij het verspringen afgevoerd. De strijd gaat dus om zilver, of zelfs brons. Of zelfs nog minder want na kogel sta ik 3de en met slechts 1m54 hoog (volgens mij kan ik dat nog schots, maar ik durf niet aan te lopen en niet te springen) is het gat met nr 4 Jerome die 3 minuten op de 1000 kan slechts 160 punten (16sec). De Oekraïner die met 12.5 m kogel al dichterbij was gekomen sprong ook nog eens 1m66 hoog. Kortom het zou een strijd worden voor zilver, brons of niets. Bij de start trekt Jean-Luc fel weg, ik volg en even later steekt Jerome over en een Oostenrijker die geen gevaar betekent. Het gaatje wat ze slaan wordt niet snel groter. Ik moet wel tot op het tandvlees gaan in de laatste rondes om hen in het vizier te houden. Volgens Paul, die ik had ingeseind mbt de standen, geeft aan dat het goed is. Maar waar is die Oekraïner dan? Als ik het laatste rechte eind op kom zie ik hem. Voor me. Hij wordt bijna een rondje gelapt en hij is het dus die van plaats 2 naar 4 dondert. Jerome pakt slechts 6 seconden en wordt 3de. En ik voeg een tweede zilveren medaille aan mijn prijzenkast toe. Jean-Luc verbetert inderdaad zijn WR. Ik het Nederlands Record, maar met minder marge dan vooraf gedacht. En Paul? die loopt ook een dijk van een 1000m en verpulvert het Nederlands Record en wordt 6de.

Zo lagen er die nacht twee kersvers Nederlands Recordhouders vijfkamp op één kamer in Ciechocinek.

 

EKi 2015 DSC06875

Woendagochtend 25 maart

Het is iets van half negen. Paul is al lang en breed op weg naar of in de hal. Vandaag is de dag van de waarheid (Marco Borsato staat aan op de achtergrond ;-). Paul
moet al om iets over 9 beginnen aan zijn vijfkamp. Mijn start staat over 4 uur gepland. We hebben beiden een Nederlands Record in het vizier. Als we geen gekke dingen doen heeft AC TION straks twee nieuwe NR houders.

Maandag 23 maart

EKi 2015 DSC06760Zo de kop is er af. Na een dagje in Ciechocinek (vraag met niet om het uit te spreken) stond het voorafje op de menukaart; verspringen. Bij het inspringen gaat het niet zo best. Ik had besloten na het NK om de aanloop met 2-3 voetjes te verlengen, omdat ik op het NK wat matjes kwam aanlopen. Paul Boer hield op de tribune zijn adem in want niet zoals anders kwam ik steeds anders uit op of vaak voor de balk. In de wedstrijd dan maar in de eerste poging alles op alles. Normaal gesprongen is de eerste ook altijd de beste. Ik spring naar 5m90. Woow, maar ook balen want ik heb de balk niet gehoord. Zat er zelfs een flink stuk voor. Aangezien ik meer pijlen op mijn boog heb, en de concurrentie laat het ook wat afweten, sla ik de tweede poging over. Als de andere naderbij komen (en de gedoodverfde winnaar - WK en WR houder verder wegspringt), moet ik in de 3de poging wel aan de bak. Er wordt 5m98 genoteerd. Ik sla weer over en zie de Noor in zijn 4de poging tot 5m97 komen. Kortom, in mijn vijfde poging vergoot ik het gat met een dikke 3 cm! Maar wel lekker weer over de 6 meter (6m01). Als de Noor dan in zijn laatste poging niet verder springt berg ik de spikes op. Paul kijkt een beetje sip want hij had net de camera klaar voor een video opname. Wat rest zijn nu 'alleen maar' foto's. Wel enorm bedankt Paul!

Aangezien de Italiaanse winnaar morgen al weer terugvliegt hebben we stiekem de ceremonie alvast gedaan en een ṕpodiumfoto' geschoten. Morgen volgt de echte ceremonie, met Italiaans volkslied maar zonder Italiaan.