Op zondag 15 december heb ik een indoor wedstrijdje in Assendelft gebruikt om eens met de 3-punts start te experimenteren. Een tijd geleden eb ik met mijn eigen trainingsgroep al eens testjes gedaan en voor bijna niemand leverde het startblok winst op tov 3-punts. Sterker het was vaak vanuit 3-punts sneller. maar ja, de jongeren MOETEN met blok starten. Wij oudjes hebben de keuze.
Of ik trouwens uberhaupt zou meedoen was niet helemaal zeker nadat ik 2 weken geleden een tikkie op de linker kuit opliep en de training hinkend moest afbreken. Ook de dagen ervoor was het alleszins onduidelijk, maar wellcith was het ook de gewoonlijke wedstrijdspanning. Prima indoor halletje daar zeg. Twee keer 8 lanen, hoogspringen, verspringen en HSS, polshoog, kogel (en discus mogelijkheden). Het inlopen gin hartstikke goed en toen er 3 hordes op afstand stonden kon ik de 3-punts start oefenen. Die start ging goed, de hordes gingen super (maar die stonden nog op 76 cm). Ik heb daarop nog diverse starts meegepikt om te weten hoe ik zou staan en in welke houding/hoek ik zou buigen bij klaar. Dat oefenen moest ik ook in de wedstrijd nog doen want bij de eerste offciele start viel ik helaas voorover. De 2de start was wel goed en het liep eigenlijk zoals op 76cm. Toch wel engizins verbaasd omdat de trainingen nog niet echt optmaal (understatement) waren geweest, sinds Barendrecht. En dan loop je 9.06 seconden op een zondagmiddag. Slechts 0.07s boven mijn Europese Record. Poeh, lekker.
In de verspringbak bleek wel dat ik alle energie in die hordenrace had gestoken. Ondanks verwoedde pogingen fatsoenlijk aan te lopen en te springen, landde ik na 5m16. En als bij de 2de poging zelfs < 5 meter wordt opgemeten gooi ik de handdoek in de ring. Dat verspringen gaat hem vandaag niet worden. De pijp is leeg. Maar 9.06 sec op de 60mh? Dan zit dit seizoen een tijd onder de 9 er nog wel in. Nog wat slijpen aan de 3-punts start, wat gerichter trainen en wat meer inhoud en sprintuithoudingsvermogen opbouwen voor februari. Ik heb er zin in.