De eerste wedstrijd zit er al weer op. Uiteindelijk werd het slechts één 60 meter in Munster in plaats van twee. Gelukkig toch niet een dejavue zoals 35 jaar geleden in Zwolle.
We schrijven een winter in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Ik heb net mijn rijbewijs en mag de gifgroene AlfaSud Quadrafoglio 1.5 van mijn ouders lenen voor een wedstrijd in de veemarkthallen van Zwolle. Samen met vrienden van PH op weg op een mooie zaterdagochtend. Niets aan de hand. Bij de start van de 60m schuift mijn startblok weg en ik noteer 12s over 60 meter. Dat was balen want méér onderdelen zou ik niet doen. Na een lange dag komen we weer buiten en tot onze verbazing, in een witte wereld. Het had die dag flink gesneeuwd en de wegen waren spekglad. Na de ramen wat schoongemaakt te hebben, start ik de auto en rij voorzichtig van de parkeerplaats. Met een slakkegang de weg op. Het rijdt moeilijk en veel snelheid maken we niet totdat iemand opmerkt dat we toch wat verbrand spul ruiken. Shit, gewoon met de handrem erop weggereden. Mijn gezicht nam zo wat dezelfde kleur aan als het naderende stoplicht.
Maar zoals gemeld, in Munster mag ik gelukkig twee keer lopen. En dat is maar goed ook want vóór het eerste startschot ben ik al weg. Helaas kan ik de starter met mijn beste Duits niet overtuigen dat ik als Master wel een valse start mag maken. Gelukkig laten ze iederen toe in de finales en omdat ik geen tijd heb staan start ik in de langzaamste finale. Eén van de tegenstanders is Jorieke van MPM en dat stimuleert natuurlijk wel, naast het feit dat ik deze 60m loop in voorbereiding op mijn eerste doel in dit indoor seizoen; de 50m meter horden record poging in december. Dus ik wil gewoon goed lopen en een goede tijd neer zetten. Bij de tweede start gaat het wel goed, ik pak in de eerste meters als vanouds voorsprong en kan voor mijn gevoel lekker doorknallen. De tijd staat stil op 7.82s. Hmmm ik had gehoopt op iets sneller en zo voelde het ook. Maar ik heb nog een paar weken voor het einde van indoorseizoen deel 1.
Januari-februari staan dan in het teken van de NK Indoor; deel 2. Het tijdschema staat toe dat ik zowel 60m, ver als 60mh loop. Heb ik wel een keer zin in.
Eigenlijk is het NK ook slechts een voorbereiding op het toetje eind maart; de Europese Kampioenschappen indoor in Ancona. Ik heb met Paul Boer al onderdak gergeld en de vluchten en kijk er nu al naar uit. Niet geheel onbelangrijk; in Ancona heb mijn eerste (en tot nog toe) enige internationale gouden medaille behaald en werd in 2009 Europees Kampioen 5-kamp. Dan tel ik de gouden medaille bij de World Master Games in Edmonton even niet mee. Daar de 110mh winnen met een tijd van 16.27s was niet echt spannend.