In Utrecht stond afgelopen vrijdag weer een indoor wedstrijd op de kalender. En als het Utrecht is ben ik normaal gesproken van de partij. Peentjes zwetend in de file tussen A'foort en U'trecht berekten we net op tijd Galgenwaard. Lees verder om de cryptische titel te begrijpen.
Als eerste stond het verspringen op het programma, maar aangezien we laat waren, ik me nog moesten melden en omkleden én omdat ik de week ervoor flink last had van mijn enkel zou ik het in eerste instantie niet erg vinden om niet te springen. Echter als je er dan toch bent en de bak lonkt . . . Zo ging ik dus toch naar buiten om met Marissa in te lopen. Heerlijk daar langs de Vecht, hoewel we in het donker niet langs de overkant terug konden. Bij de kruispasjes schiet het in mijn . . . kruis. Nou dat weer. Geen enkele beweging zijwaarts is pijnloos, maar recht vooruit gaat wel. Toch maar proberen dan?
Het lijkt wel of ik dat soort pijntjes nodig heb want verder gaat de wedstrijd wel goed. Hier en daar wel een signaal van de enkel en de dagen erna wat stijfjes maar de belasting kan ik allemaal wel aan. En dat is nu net wat ik wel kan gebruiken voor bijvoorbeeld het NK (eind februari) en het EK (half maart in Gent). Goed gewoon mijn 30 meter aanloop uitgezet, de kids bij de bak voor de afzet en springen maar. Ik probeer bewust de aanwijzing van mijn mede masters van TION in praktijk te brengen; wel met ritme aanlopen maar dan in de laatste meters doorversnellen. De vlucht lijkt dan wel veel korter want ik kan niet extreem hoog inzetten. De balk raak ik twee keer en dus kan de wedstrijd beginnen. Als er een spreekwoord op mijn verspringen van toepassing is dan is het de eerste klap is en daalder waard. Altijd is mijn eerste poging de beste. Nu ook, en hoe. 6 meter en 3 centimeter wordt afgelezen. Dat is voor het eerst sinds Ancona (maart 2009) weer over de 6. Er is slechts een maar, deze afzet was voor de balk. Een video registratie staat bij foto/video.
Niet veel later, als Marissa inmiddels heeft gesprint en gesprongen, bereid ik me voor op de 60mh. Samen met collega master Marcel Roosen. Hij is net 40 geworden en zal op het NK dus een van mijn belangrijkste tegenstanders zijn op de 60mh. Saillant detail is ook dat hij zal azen op mijn Nederlandse Records. Op basis van eerder gelopen tijden als senior en M35 zou je zeggen appeltje eitje voor Marcel. Maar ook hij wordt ouder, blijkt. We zitten naast elkaar in de blokken. De eerste start is goed, dat wil zeggen niet vals, maar ik ben voor mijn doen niet goed weg. Maar lekker wel als eerste op de eerste horde. Met zo'n halve meter voorsprong op Marcel volgt een drie-pas naar de tweede horde. Met 0.3 meter de 3de horde, met 0.1m de 4de en zo haalt Marcel mij tergend langzaam bij en in. Met 0.09 seconden voorsprong finisht hij. Hij baalt, het gat is eigenlijk te klein en de tijd valt (nog) tegen. We weten allebei dat je in een 2de en 3de race wel zo'n 1-2 tienden beter gaat lopen. Dus hij houdt zicht op mijn M40 NR (8.75s tegen 8.42s), en ik hou zicht op mijn M45 NR (8.84s tegen 8.69s). Een video registratie staat bij foto/video.
En dan nu de 0-1. dat is natuurlijk de winst van Marcel op de 60mh. Maar de wedstrijd is nog niet gelopen. In Apeldoorn sta ik scherp.