Ik ben na twee weken toch maar eens naar de fysio gegaan, want het duurde mij iets te lang voordat de pijn bij wandelen afnam. En dribbelen was eignenlijk pijnlijk. Conclusie van Marcel Richter is dat het toch iets meer dan kramp moet zijn geweest.

Read more: Meer dan kramp

Ik heb iets met Ancona. En met het kampioenschap daarna. In 2009 werd ik voor het eerst Europees kampioen vijfkamp en in 2010 waren de Wereldkampioenschappen aan de andere kant van de wereld in Kamloops, Canada. Goed getraind waren die kampioenschappen na het tweede onderdeel van de vijfkamp over and out. In 2016 werd ik voor de tweede keer Europees kampioen vijfkamp. In Ancona. Het jaar daaropvolgend is het WK in Daegu, Zuid-Korea. Je vliegt de andere kant op, maar het is ook aan de andere kant van de wereld. Nu hield ik het 4 onderdelen vol maar betekende hevige kuitkramp mijn waterloo terwijl ik op medaille koers lag en liep op de afsluitende 1000m.

Read more: Samenvatting WK Daegu

Of de strekking van het verhaal is “Een dag te vroeg”. De vijfkamp kwam een dag te vroeg na het verspringen. De halve finale 60mh een dag te vroeg na de vijfkamp. De 60mh kwam een dag te vroeg voor herstel van de kuit. Of ik heb gegokt en verloren. Alhoewel ik de afgelopen weken behoorlijk pittig heb getraind was mijn afzetkuit niet bestand tegen verspringen, horden, verspringen en hoogspringen binnen twee dagen. Vandaag (donderdag 23 maart) heb ik geprobeerd de finale te halen van de 60mh. Onder normale omstandigheden een eitje gezien mijn tijd in de vijfkamp (zou de tweede tijd zijn geweest in de halve finales).

Read more: Samenvatting WK Daegu 2 - Wonderen bestaan niet

Nog een paar uurtjes en dan stap ik in het vliegtuig naar Zuid-Korea voor een hobby. Een paar wedstrijdjes. Iets met in een zandbak spelen, hekjes springen en zo. Anderen lopen daarvoor de straat uit naar de dichtsbijzijnde speeltuin. Ik reis de halve wereld over.

Read more: Deagu DeaGO