Op Facebook was er enige tijd geleden een discussie over het wel of niet meedoen als je niet helemaal top fit was. Laat ik dit zeggen; als je als master (op enige leeftijd) in de 3 maanden voorafgaande aan een EK of WK niet gebleseerd bent geweest, vol hebt kunnen trainen en dus in optima forma aan de start staat dan had je beter ook een lot in de staatsloterij kunnen kopen. Dat gebeurd nooit. Als je zonder pijntje mee kan doen, ben je al een van de gelukkigen. Ik hoop dat ik daar bij hoor.

Read more: Een master is er eigenlijk nooit klaar voor

Het is niet even stil geweest, maar na Daegu volgde een hele lange radiostilte. Naast de kuit die parten bleef spelen was er eigenlijk ook weinig te doen. Tenslotte plaatste het mannen master team van TION zich niet voor de finale en vroeg de familie veel aandacht en energie. Pas ergens in November kon ik weer de training oppakken. Op Gran Canaria, dat dan weer wel.

Read more: Achter(k)uitblik

De week voor het NK bij LAZ Rhede, moest ik mentaal over een paar drempels om de horden te nemen. Startblok; 1 jaar geleden. Horden; een jaar geleden. Zou ik het halen? Na twijfel een start gemaakt op 3 hordes, en het ging goed. Goed? Volgens Carlijn en Marlou zo goed dat ik direct kon stoppen. Lichamelijk en tussen de oren zat het toen dus goed. Op naar het NK 2018 in Apeldoorn.

Read more: De geest sterker dan het lichaam?

We schrijven 9 weken na Daegu als ik na behandeling, hersteloefeningen en voorzichtige pogingen om te gaan lopen na terugval en terugval toch in het ziekenhuis terecht kom voor een echo. Symptomen zijn te wisselvallig, er moet meer aan de hand zijn. In Daegu wist ik dat ik een risico nam en het zomerseizoen op het spel zette. Als het dan zover (b)lijkt te zijn, is het toch een hele bittere pil.

Read more: Daegu echoot na