Het is niet even stil geweest, maar na Daegu volgde een hele lange radiostilte. Naast de kuit die parten bleef spelen was er eigenlijk ook weinig te doen. Tenslotte plaatste het mannen master team van TION zich niet voor de finale en vroeg de familie veel aandacht en energie. Pas ergens in November kon ik weer de training oppakken. Op Gran Canaria, dat dan weer wel.

Read more: Achter(k)uitblik

Ik ben na twee weken toch maar eens naar de fysio gegaan, want het duurde mij iets te lang voordat de pijn bij wandelen afnam. En dribbelen was eignenlijk pijnlijk. Conclusie van Marcel Richter is dat het toch iets meer dan kramp moet zijn geweest.

Read more: Meer dan kramp

We schrijven 9 weken na Daegu als ik na behandeling, hersteloefeningen en voorzichtige pogingen om te gaan lopen na terugval en terugval toch in het ziekenhuis terecht kom voor een echo. Symptomen zijn te wisselvallig, er moet meer aan de hand zijn. In Daegu wist ik dat ik een risico nam en het zomerseizoen op het spel zette. Als het dan zover (b)lijkt te zijn, is het toch een hele bittere pil.

Read more: Daegu echoot na

Of de strekking van het verhaal is “Een dag te vroeg”. De vijfkamp kwam een dag te vroeg na het verspringen. De halve finale 60mh een dag te vroeg na de vijfkamp. De 60mh kwam een dag te vroeg voor herstel van de kuit. Of ik heb gegokt en verloren. Alhoewel ik de afgelopen weken behoorlijk pittig heb getraind was mijn afzetkuit niet bestand tegen verspringen, horden, verspringen en hoogspringen binnen twee dagen. Vandaag (donderdag 23 maart) heb ik geprobeerd de finale te halen van de 60mh. Onder normale omstandigheden een eitje gezien mijn tijd in de vijfkamp (zou de tweede tijd zijn geweest in de halve finales).

Read more: Samenvatting WK Daegu 2 - Wonderen bestaan niet