Of de strekking van het verhaal is “Een dag te vroeg”. De vijfkamp kwam een dag te vroeg na het verspringen. De halve finale 60mh een dag te vroeg na de vijfkamp. De 60mh kwam een dag te vroeg voor herstel van de kuit. Of ik heb gegokt en verloren. Alhoewel ik de afgelopen weken behoorlijk pittig heb getraind was mijn afzetkuit niet bestand tegen verspringen, horden, verspringen en hoogspringen binnen twee dagen. Vandaag (donderdag 23 maart) heb ik geprobeerd de finale te halen van de 60mh. Onder normale omstandigheden een eitje gezien mijn tijd in de vijfkamp (zou de tweede tijd zijn geweest in de halve finales).

Met een halve rol tape op mijn kuit beperkte ik de warming up tot wandelen en oefeningen. Hopende op adrenaline die de pijn bij elke afzet zou doen verdwijnen. In de warming up hal zijn mijn collega’s en vrienden blij mij te zien. Dat is master atletiek. Je wilt het liefst met al je maatjes in de finale strijden. En of je dan wint of niet is vaak niet belangrijk. Je doet je best en wilt dat ook de anderen dat kunnen doen.

Mijn start was super maar met elke afzet links schiet een pijnscheut door mijn kuit. Voor ik de eerste horde bereik, voor op de rest, gooi ik de handdoek. Dit heeft verder geen zin. Balend maar tevreden dat ik het geprobeerd heb hinkel ik naar de anderen die al gefinisht zijn. Ik mag, nee moet, op de groepsfoto. Thomas, Donald, Ian, Damon, ze zijn allemaal teleurgesteld dat het mij niet gelukt is. Natuurlijk scheelt het hen een concurrent, maar zo voelt het niet. Dat is master atletiek. Je gunt ieder zijn beste prestatie.

 

Deze Youtube video is een mooie compilatie van wat er Daegu allemaal heeft platsgevonden. Wil je een glimps van mij opvangen dan moet je naar ongever 5 minuten scrollen.

Aangezien ik morgen geen wedstrijd meer heb kan ik de tourist gaan uithangen. Eindelijk, want tot nog toe heb ik Daegu alleen vanuit de shuttle bussen gezien.

Ben ik ontevreden? Mwaah, dubbel gevoel denk ik. In de vijfkamp was ik voor het derde jaar op rij bezig meer dan 3800 punten te scoren. Ik heb toch weer een internationale medaille. In de categorie 50-54 heb ik elke keer als ik indoor meedeed een of meer medailles gehaald, staat de teler op 1 goud, 6 zilver en 1 keer brons. Ik heb nog een indoor kampioebschap te gaan. Volgend jaar in Madrid. 

2017 WMACI Bloesem2017 WMACI Boeddha2017 WMACI Monnik